Necati Tosuner son zamanlarda çok duyduğum bir yazardı. Hep okumak istiyordum ama yabancı yazarları daha çok tercih ettiğim için sıra gelmemişti. Bu kitabıyla başlamakla hata etmiş olabilirim. Daha çok sevilen kitapları varmış. Ama bu küçürek roman hoşuma gitti. Necati Tosuner edebiyatta küçürek hikaye öncülerindendir ama gördüğüm kadarıyla romana da bunu uygulamış. Evinin balkonundan ve penceresinden komşularını, sokaktakileri gözlemleyen 60 yaşını geçmiş bir adamın bilinç akışı tekniği ile anılarından kısa kesitler var kitapta. Küçürek hikayedeki gibi aslında çok şey anlatıyor yazar. Ülke tarihinden, siyasetten, patlayan bombalardan, cinnet geçiren annelerden, toplum polislerinden, Tanrı inancından çok küçük dokundurmalarla bahsedilmiş. Yalnız yaşayan emekli bir adamın maaşının yetersizliği bile göze sokula sokula değil, bir cümle ile anlatılmış. Az sözle çok şey anlatmanın ustası olan yazar şiirsel bir anlatım yolu seçmiş. Hem bilinç akışı hem şiirsel, kapalı bir anlatım olunca ben ne okudum, ne anlatıyor diyebilirsiniz. Olay örgüsü bulunan romanlardan değil bu kitap. Biraz Leyla Erbil, Oğuz Atay tarzında.
En sonda sokaktan geçen iki teyzeden bahsederken kendisinin de onlar yaşında olup teyze dediğinde "Güldürme kendine" diyerek farkına varması da hoştu.
Zor anlaşılan ama iyi bir yazar gördüm karşımda, o yüzden okumaya devam.
HEGEL
"Minerva'nın baykuşu, alacakaranlıkta uçmaya başlar."
Hegel'in bu büyüleyici deyişine sadık kalarak, bir alacakaranlık vaktinde yazmaya koyuluyorum bu satırları. Kitap bitmiş ve alacakaranlığında, Minerva'nın baykuşu uçmaya, ben eser üzerinde düşünmeye hazır bir haldeyim…
Hegel... Felsefe camiasının çalkantılı ismi. Benim için Hegel
Dört Oyun
Bernard Shaw. Dahi yazar… Onunla bu kitap sayesinde tanıştım. Bir kitabı okuduktan sonra yazarını incelemeye başlarım. Bu incelemelerimde de beni şu ana kadar en çok etkileyen yazarlardan biri olduğunu rahatlıkla söyleyebilirim. Bu yazar ve eserlerini kısa birkaç sözle özetlemek mümkün değil. Biraz uzun bir yazı oldu ama okursanız ve bir insana
·
Not rated
Bin bilmem kaçıncı gece…
Aşkın bir bağımsızlık ile içkin bir tutsaklığın çatışkısının ürünüdür bence Cemal SÜREYA’nın şiirleri.
“Tanrı
Bin birinci gece şiiri yarattı,
Bin ikinci gece Cemal’i
Bin üçüncü gece şiir okudu Tanrı,
…”
Bu aşkınlık bazen sadece toplumdan değil, kendisinden uzaklaşıp yaratıcı imgeleriyle yani satırlarıyla Tanrı’ya eşdeğerlik aramaktır.
İçkinliği ise kendisine hapsolmasından ileri gelir; çünkü sever ama yanılır; bilir ama göremez; düşünür ama tutamaz.
İşte tam da bu yüzden “Beni öp, sonra doğur beni” demiştir. Böylelikle her iki dünyanın da varlığı olmayı dilemiştir aslında (öpülünce insanlaşan doğumla tanrılaşan bir süreçtir satırları) Cemal SÜREYA'nın şiirleri.
Altını çizmekten bıkmadığım bir kitap
"Önemli olan, Tanrı'nın bir enstrüman yaratmış olmasıdır. İnsan denen bir enstrüman. Ancak yarattığı müzik enstrümanını çalamayan bir usta gibi, Tanrı da insandan doğru sesi çıkaramamıştır. Bu yüzden, Tanrı hariç bütün güçler insanı çalmış ve özellikle de şeytan en güzel melodilerini onunla bestelemiştir."
Hakan Günday Azil'de toplumsal sorunları, insanların yaşadığı hiç'leşme duygularını, karşılıklı ilişkilere yüklenen anlamların acımasız eleştirilerini gerçek, hayal, kabus arasındaki geçişlerle ustaca anlatıyor. Dili kitabın bazı bölümlerinde olaya göre sertleşiyor ve verilmek istenen mesaj tam adresine ulaşıyor.
Duygular arasında gidip gelmeyi, zaman ve mekan algısını kaybetmeyi Oğuz Atay okurken yaşamıştım. Kitabın bazı bölümlerini bende duvara asma isteği uyandıran Hakan Günday, yazarken pek çok felsefi düşünce ve tespitleri ile bilgi şöleni yaşamanıza olanak sağlıyor. Bu benim en sevdiğim okuma yönetimi aslında. Örneğin Zülfi Livaneli okurken de bilgi yüklemesi yapılıyor adeta.
Uzun uzun düşünülmüş ve daha güzel anlatılamazdı diyeceğiniz cümleleri ile sizi farklı bir beden ve ruhta yaşatan Günday'ın Azil'ini kesinlikle tavsiye ederim.
376 syf.
·
Not rated
Şimdi Atlar Yas Tutuyor Patroklos'a
"Bir zamanlar düşünürdü göğsümde yüreğim..."
(Homeros- İlyada, XIX -330)
Düşünmenin göğüsten bilindiği bir zamandan...
Homeros'un İlyada'sı Akhilleus'un öfkesi "Söyle tanrıça, Peleusoğlu Akhilleus'un öfkesini söyle" ile başlayan ve Hector'un ölüm töreni ile son bulan epik geleneğin kuşkusuz en ünlü eseridir. Troya
