Bugün gezerken kitap fuarında gördüm bu kitabı. İlk kitabı olan 
Kiraz Ağacı ile Aramızdaki Mesafe'yi 5. sınıftayken okumuştum. Ondan sonra ne zaman sıkılsam açıp okuduğum kitaplardan biriydi. En az altı-yedi kere bitirmişimdir kitabı.
Bu kitapta da artık Mafalda büyüyor, liseye geçmek üzere. Okumasam olmazdı, küçük ben üzülürdü muhtemelen. Okurken sanki Mafaldayla beraber bende büyümüşüm gibi hissettirdi. Karanlıkta ama güçlü bir kız Mafalda; insanları değil ruhlarını görüyor, bu daha özel. Artık daha cesur, karanlıkta kalmaktan korkmuyor ve kendisini idare etmeyi öğrenmek istiyor.
Fakat kitapta her şey o kadar havada kalmış ki; babasının kitabın sonunda iş bulması, Elsa ve Nino dedenin hikayeleri, Elsa'nın bahsedilen kızı, Debbie'den bile doğru düzgün bahsedilmemiş ki çok sinir bozucu bir durum bu. Muhtemelen üçüncü kitapta gelecek ve geldiğinde çok satılsın diye herşey havada bırakılmış.
Keşke şu yazarlar birşeyleri zirvede bırakmayı bilseler...
Bugün okuduğum muhteşem bir alıntı. Çok çok sevdim o kadar haklı ki
Babaannem ılık bir ikindi üzeri vefat etti. Babam, emin olmak için ağzının önüne ayna tuttu ve sonra hafif bir ses tonuyla, “Vefat etti annem” dedi. “Allah rahmet eylesin.” Çocuk aklımla babamın yaşadığı sükunete bir anlam veremedim. Sonra annemden öğrendim. O gece yorganın altında hıçkıra hıçkıra ağlamış babam.
Tevekkülü, isyan etmemeyi o gün
Günaydın. Bu zamana kadar sayısız insan tanıdım. Çoğunun kafa yapısını anlamaya çalıştım ve insanı anlamaktan aşırı yoruldum. Artık istemdışı insanlarla muhabbet ederken tık diye durup muhabbetin devamını getirmiyorum. Ama çoğu hayvandan da öyle vefa gördüm ki ruhumu okşadılar resmen. Dün işe gitmek için otobüs beklerken düşündüğüm de önümden geçen zihinsel engelli çocuk kalbine hafif bir şekilde birkaç kere vurdu. Çocuk hissetti. Fotoğrafta ki de abisinin aşkı Sarı. Onla bugün son günlerimiz. Bir daha beni görmeyecek...
Ah Selilm’im. Bana anlatsan dinlerdim!
Seni tanımadan önce ağaçların çiçek açtığı ve yaprak döktüğü mevsimleri hep kaçırırdım derdi resim yapmayı sevdiğim halde denizin mavisini bilmezdim yaprağın yeşilinin her mevsimde değiştiğine dikkat etmemiştim seni tanıdıktan sonra o güne kadar tabiat resmi yapmayı sevmediğim halde bir ağaç bir yaprak küçük bir ot bile çizmiş olmadığım halde ve
İletişim YayınlarıKitabı okudu
İnsan olamamak
Sabah yürüyerek işe giderken hayvan pazarında bu yavruyu gördüm. Kendimi tutamadım ve karşıya geçtim yanına gittim o kadar tatlı o kadar küçük ki. Bir kere sevebilir miyim diye sordum. İki kere sev dedi bunu satıyor musunuz dedim? Evet dedi. Bir aylık buzağı annesi nerde dedim. Evde dedi. Ordan biri ne kadar dedi? 12. 000 Tl Yüreğim hala acıyor, gözlerim doluyor çok üzüldüm 😢😞 Sadece insanlar mı yavrularından ayrılmamalı, sadece insanların mı duyguları var. her şey dünyada insanlar için mi? Ya da dünya malını kendime göre kullanırım kimene mi? Daha saman bile yemeyi bilmeyen bir yavruyu annesinden ayırıp pazarlayacak kadar çok mu paraya ihtiyacı vardı sormak isterdim? Ya da 12 bin tl bu küçücük yavruyu ticaret malzemesi olacak kadar önemli bir paramıydı? Ya o daha yavru kendi annesinden başkasının sütü yaramaz o buzaya ölür 😢😢Deme ki Bir insanda her şeyden önce vicdan olması gerekiyormuş. Hiç mi vicdanın sızlamadı? Hiç mi sormadın kendine bu daha yavru? Bu kadar mı dünya malına düştük? Bu kadar mı insanız hayatta her gün yastığa başımızı koyuyoruz ama hiç düşünmüyoruz ne yaptım ben bugün. İnşallah satılmamıştır o yavru ve annesine kavuşmuştur.