“Amellere sarılın; zira herkese niçin yaratıldıysa o şey kolaylaştırılmıştır.”
(Buhârî, Kader 4; Müslim, Kader 6)
İmâm Buhârî rahmetullâhi aleyh mubârek kitabı _el-Câmiu’s-Sahîh_’de Ali b. Ebî Tâlib radıyallâhu anhu’nun oğlu Muhammed’den şöyle rivâyet eder:
*“Babama dedim ki: Rasûlullah sallallâhu aleyhi ve sellem’den sonra insanlardan hangisi daha hayırlıdır? Dedi ki: Ebû Bekr’dir. Dedim ki: Sonra kimdir? Dedi ki: Sonra Ömer’dir. Üçüncü olarak Osman’ı söyleyeceğinden korkup: Sonra da sensin, dedim. Dedi ki: Ben sadece müslümanlardan biriyim.”*
(3671)
Ehl-i Sünnet i’tikâdında sahâbenin ve ümmetin en üstünü Ebû Bekir radıyallahu anhu’dur. Ondan sonra en üstünü Ömer radıyallâhu anhu’dur. Ondan sonra en üstünü Osmân radıyallâhu anhu’dur, ondan sonra en üstünü Ali radıyallâhu anhu’dur.
Yani Allah’ın büyük tevfîkiyle o mubârek asırda bu sahâbîlerin fazîlet sıralaması ile hilâfet sıralaması denk düşmüştür.
Ümmetin en üstün ve fazîletli dört büyüğü, fazîlet sırası ile peygamberimizin halîfesi olmuştur. Bu da o asırda Allah’ın müslümanlara muazzam tevfîk ve mi’metlerinden biridir.
* *
Kardeşlerim! Bizim (Ehl-i Sünnet’in ) en net ve en kırmızı çizgilerimizden biri sahâbedir. Sahâbeden -bırakalım bu dört büyüğü- en küçüğüne bile buğzeden, sövüp kötüleyen kimseye selâm vermeyin, selâmını almayın.
Sahâbeye buğzetmek Allah’ın kesin la’netine uğramanın sebeplerindendir.