Bukowski'ye hep bir önyargıyla yaklaşmıştım ama yanılmışım. Aforizmalarını ve şiirlerini okurken çok farklı notlar çıkardım. Bukowski ve ailesi Amerika’ya göç etmeseydi de Avrupa'da kalsaydı ne olurdu diye düşündüm. Bence daha büyük bir yazar olurmuş. Bukowski'nin son derece trajik geçen çocukluğu, insanlara "aykırı" görünen fikirleri ve elbette Amerikan toplumu onu hakettiği şöhrete asla kavuşturamamış diye düşünüyorum. Aykırı fikirlerini, yaşam tarzını ve dünya görüşünü bir kenara bırakırsak, büyük bir yazar ve şairmiş vesselam.
Hep sevdim bu ayyaş adamı... Ama bu kitabıyla onu daha çok anladım... Çocukluğu , gençliği ,küfürleri, alkolü, kadınları... Küfürleri çok ama kitaba ve bu adama yakışıyor...
BEN BU ADAMI OKUMAM DEDİM AMA...AMA OKUYORSUN İŞTE BÜYÜK KONUŞMAMAK LAZIM ;) YERALTI EDEBİYATI DEDİNMİ YA SADE YADA BUKOWSKI OKUNUR...OKUNURMU?
OKUNMAZ GÜZEL KARDEŞİM!EĞER YERALTI EDEBİYATI'NA SADE İLE BAŞLARSAN AYNEN LİNKTEKİ GİBİ OLURSUN :D
AHA LİNK: youtube.com/watch?v=xizv19M...
BU NASIL BİR HASTALIKLI DİMAĞDIR?
KESİNLİKLE
Bana göre değildi ya yazar ya eser . Yazarın bu otobiyografik romanında kadınlara bakış açısı çok sığ ve yüzeyseldi. Tüm olumsuzluklara teslimiyetçi bir tavır takınan karakter dünyayı ve insanlığı bir çöplük olmaktan öteye taşıyamıyor. Gerek anlatımı gerek edebî yönü araştırmaktan öte çocukluğu ve gençliği böyle geçen birinin ciddi hasarlar aldığını ayna şeffafligiyla gorebiliyorsunuz . Bence bu bir roman değildi vakaydi. Tüm yaşantısını roman okur gibi okumak çok acımasizca , kendimi kotü hissetmediğim ve bu çocuk neler yaşamış böyle demedigim tek satır yoktu .
Birkaç güzel cümle dışında kitaptan gerçekten zevk almayan az sayıdaki kesimden biriyim bende. Bildiğim kadarıyla bir otobiyografi kitabı idi. Bukowski’nin çocukluğu, gençliğini ve ailesini ele aldığı kitap.
Henry’nin sürekli dayak yemesi, çekilmez çocukluğu, ergenliği, yalnız, ve başıboş oluşu. Acı, sefalet , yaralar ve intihar düşüncesi. Şöyle söylüyor Bukowski “İntihar? Tanrım çaba gerektiriyordu”.
Kitabın harika olduğunu savunamayacağım, üzgünüm. Belki de acı gerçeklerin bu kadar sade, yalın ve abartısız bir şekilde yazılması dokundu, bilmiyorum.
"ilgi duymuyordum.hiçbir şeye ilgi duymuyordum. nasıl kaçabileceğime dair hiç fikrim yoktu. diğerleri yaşamdan tat alıyorlardı hiç olmazsa. benim anlamdığım bir şeyi anlamışlardı sanki. ben de bir eksiklik vardı belki de. onlardan uzak olmak istiyordum. gidecek yerim yoktu ama. intahar?tanrım çaba gerektiriyordu. beş yıl uyumak istiyordum ama izin vermezlerdi."
"karyolama oturup kendime bir içki koydum.kapımı açık bırakmıştım.şehrin gürültüsüyle beraber ay ışığı sızıyordu odama: müzik dolapları, otomobiller, küfürler, köpek havlamaları, radyolar...hep beraberdik. aynı bok çukurunun içindeydik hepimiz. kaçış yoktu.zamanı geldiğinde sifonumuz çekilecekti."
dayak yerken umursamazlığı hatta "vay be ne çaktı ama..." diyerek zevk alması, rakibi yorulduktan sonra çatur çutur dövmesi... çılgınca!!! ve ayrıca tam bir Camel hastası.
ailesi, çocukluğu, lise yılları ve gençliğini anlattığı müthiş kitapı.. tam bir derbeder! çirkinliğinin verdiği ruhsal kabalığı. fırsatı olsa bir yumrukta nakavt edeceği evren, dinamitle yok edeceği dünya. okuğum kitapları arasında en iyisi. diğer adıyla 'henry chinaski' /henry; babasının adı /china; çine olan hayranlığı, amerikayı yok edecek ülke /ski; ondan olan tek şey.
/ ve son olarak charlesbukowski okumak istiyorsanız bu kitapdan başlayın derim...