Şu anda, onu. yitirdi; ama nefsini buldu. Yani: Kendini.. Onu yitirmesine, kaybetmesine rağmen; aramıyor ve ondan bir haber de sormuyor.
İlim açısından bakılsa: Hazır, bulucu, dönük durumda..
Zevk cihetinden bakılsa: Kaybolmuş, yitik, yüz çevirmiş halde..
Zahirde baki; ama batında fanidir.. Beka gözü ile fanidir; ama fena gözü ile de bakidir. Ne var ki, fena ilmî yönlüdür; beka ise, zevke dayalı..
Dünya ve insan
Dünyânın durumları, uyku ve gölgeler gibidir. Dünyâ geçici ve zevâl bulucu bir evdir. Dünyâ, mihnet, meşakkat ve vebâl evidir. Dünyâ insanlara sıkıntı ve aldanma evidir...
Dünyâyı terk etmek, büyük saâdettir. Dünyâ mü'minin zindanıdır. Ölüm emniyet ve emândır. Cennet müminin mekânıdır.
" Dünyadan cesedin çıkmadan önce kalbinden dünyayı çıkarması gerekir. "
Sayfa 190
Halbuki yaratılış âlemi içinde tecellileri eksiksiz olan Allah, evliyâsını eksik eder mi? Yeter ki kütle uyansın ve gene bu merkezlerin etraflarında kurtuluşunu aramak ihtiyacını duysun? Arayıcı olan, elbette bir gün bulucu da olur.
KİRLETMEYELİM...
- "İnsanlar bedahetlerle anlaşmıyorlar mı?..
Ruh bulur, akıl sorar; ölçücü aklın bulduğuna, bulucu ruh şahitlik eder...
Yâni aklın hakikatini reddetmiyoruz ama; ruhun hakikatini kirletmeyelim..."
Sayfa 200 - 11.Levha, (Ocak Kızıştı), -Karar- İBDA Yayınları.Kitabı okudu
Mevlana
NE OL, NE OLMA
İtil, atıl ama “SATILMA
Doğrul, devril ama “ EĞİLME”
Seslen, uslan ama “YASLANMA”
Yaklaş, konuş, tanış ama “ UZAKLAŞMA”
Okumaktan zarar gelmez ama “ LANET OKUMA”
Zulmü devir, nefsi devir ama “ ÇAM DEVİRME”
Ev al, araba al, abdest al ama “BEDDUA ALMA”
Rakibini geç, sınıfını geç ama “ GÜLÜP GEÇME”
Elini aç , gözünü aç ama “ AĞZINI AÇMA”
Hedefe koş, cihada koş, yardıma koş ama “ ORTAK KOŞMA”
Davet et, hayret et, affet, tövbe et ama “İHANET ETME”
Fidan büyüt, garip doyur, çocuk besle ama “ KİN BESLEME”
Satıcı ol, alıcı ol, kalıcı ol, bulucu ol ama “ BÖLÜCÜ OLMA”
Eşini beğen, işini beğen, aşını beğen ama “ KENDİNİ BEĞENME”
Emek ver, kulak ver, bilgi ver ama hiç bir zaman “ BOŞ VERME”
Günlerini say, servetini say, büyüklerini say ama “YERİNDE SAYMA”
Paranı ver, gönlünü ver, selam ver, canını ver ama “SIRRINI VERME.”
Sayfa 118 - Ütopya grafikKitabı okudu
Cümle âlem bilip öğrensin ki, gönlümü düşürdüm. Kayboldu. Yalnız acısı kaldı. Kaybımı arayıp bulmak için bana kim yardım edecek?...
Bulmalıyım. Bulmam lazım.
Ta ki gönül nedir bilmeyenin eline geçmeden, başkaları arayıp bulucu olmadan, onu tekrar yakalamalıyım.
Yerdeniz Öyküleri/Bulucu
"Bir sonuca ulaşabilmesi için korkunun çabuk yaşanması gerekir..."
Sayfa 646 - Metis Yayınları, Çeviren: Çiğdem Erkal YeşilbademliKitabı okudu
Yerdeniz Öyküleri/Bulucu
"Gücün bahşettiği hünerlerden biri de gücü tanımaktır."
Sayfa 587 - Metis Yayınları, Çeviren: Çiğdem Erkal YeşilbademliKitabı okudu
Ben sizden haber almak istiyordum, eski mezardan o çok iyi bildiğim sesi duymak değil. Bu neden aramıza girmek zorunda kaldı? Sonra bizi birleştirenin de bu ses olduğunun farkına vardım, bir ara bulucu olarak.
Yakından korkuyorum senden, uzaktan seviyorum seni; kaçışın çekiyor, arayışın itiyor beni: – acı çekiyorum, ama senin için hangi acıya seve seve katlanmam ki!
Soğukluğun tutuşturuyor; nefretin baştan çıkarıyor, kaçışın bağlıyor, alayın – dokunuyor:
– nefret etmeyen oldu mu senden, büyük bağlayıcı, sarmalayıcı, deneyici, arayıcı, bulucu kadın! Sevmeyen oldu mu seni, masum, sabırsız, aceleci, çocuk gözlü dişi günahkâr!
Nereye çekiyorsun şimdi beni, seni örnek ve haşarı çocuk?
Şimdi kaçıyorsun yine benden, seni tatlı yaramaz, seni nankör! Senin peşinden dans ediyorum, senin küçük izini takip ediyorum. Neredesin? Elini ver bana! Ya da bir parmağını yalnızca!
Sayfa 229 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, IX. Basım, Mayıs 2016Kitabı okudu
