' Avucumda sıcaklığını duyduğum ekmek;
Üstümde hâtırası kadar güzel sonbahar;
O bembeyaz, o tertemiz bulutlara dalar Düşünürüm bir çocuk türküsü söyleyerek. '
Sayfa 181 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
Gülüşü cennet kokulu yarim, bakışı karakışları eriten yarim. Sen öyle içimdesin ki, sığmaz içim içime benim. Özlemim, hasretim, gecem, gündüzüm… Her sabah gözümü açtığım… Dursa dünya, dönmese kainat, ben hep seni severim her şeye inat. Bir yerlerde hep adını sayıklarım. Sana uyurum, sana uyanırım. Hep senin yollarına dalarım. Bir çocuk büyütürüm içimde, her dokunuşu sana benzeyen. Nazları gamzesinde gizlenen, sevdası yanağından süzülen…
Boğazımda düğüm düğüm severim ben seni. Her yutkunduğumda bir sevda batar ciğerlerime. Kuş cıvıltılarına hasret kalan baharlarım, senin sesinle bürünürdü en güzel yeşilliklerine. Yokluğunda yangın yeri yüreğim, yeterki yanımda ol dünyanın dertlerini çekerim. Umurumda mı dünya, bir aşkını bir de seni bilirim. Sana dair her şey, senin için aldığım her nefesim.
Bir parça huzur varsa dünyada , bir sevda birikmişse kuytu bir köşeye… Azıcık vefa kalmışsa bir yerlerde, kırılmadan atan bir kalp varsa… Hüzünden yoksun bir tebessüm duruyorsa hala, güneş karanlıklara inat doğuyorsa her sabah… Yıldızlar bulutlara rağmen parlıyorsa her gece, işte bunların hepsi BİZ’dendir… Bu dünya aslında BİZ’imdir…
Sayfa 78 - Panama Yayınları
artık eskisi gibi bakamıyorsun
göklerinde bir belkıs otururdu rüveyda
binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
güneş bir anne gibi dururdu başucunda
artık dokunamıyor kakülün bulutlara
karalara bürünmüş saçlarında dolunay
ben bu kadar zulme layık mıyım rüveyda
Sayfa 34 - birey yayıncılıkKitabı okudu
Acaba
Dönelim
Döndürsün bizi
Kalbin akıp giden bulutlara benzeyen sesi
Yağmursuz bir yağmuru açılmış kapılardan
Ve akılda kalan bir yokuştan
Ve yalnız çocuklara özgü o sonsuz sinema koltuklarından
Ve çocukluktan
Dönelim
Dönelim mi biz
Sayfa 97
Rüveyda
artık eskisi gibi bakamıyorsun
göklerinde bir belkıs otururdu rüveyda
binlerce gökkuşağı olurdu kirpiklerin
güneş bir anne gibi dururdu başucunda
artık dokunamıyor kakülün bulutlara
karalara bürünmüş saçlarında dolunay
ben bu kadar zulme layık mıyım rüveyda
Sayfa 34 - birey yayıncılıkKitabı okudu
Selam
Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara, atlara, otlara
İnsanlara selam ver.
Ne görürsen selam ver.
Sonra çıkarıp cebinden aynanı
Bir selam da kendine ver.
Hatırın kalmasın el gün yanında
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığınla,
Bir kısmı seni de sarsın.
Üstün Dökmen
İniyorum kulelerinden katil
iniyorum maktul minarelerden
taraçadan, bahçeden
ilk tanıyı bulanların indikleri her yerden
ilk tanıyı bulandıran bir vaşakla birlikte
değdikçe ayaklarım merdiven alçalıyor
açılıyor leşlerin, atmıkların cesurane
canlıların korka korka uzandıkları zemin
ağzımda kef
iki gözIerimde mil
iniyorum kulelerinden
Günlerdir eski bir hüzünle çıkıyorum voltaya
(Kötüye işaret bu, üstelik yalnızlığa sığınıyorum)
Unutup gitmişim ezberimdeki bütün şiirleri
Bulutlara bakıyorum uzun uzun, yalnız bulutlara
Ben bir mevsimin değişmez günü değilim, bir bakarsın, günlük güneşliğim, sevinç doludur içim. Bir bakarsın, en parlak güneş ışıkları yol verir bulutlara..
neden buradayım. herkesin uzağındayım. hiçbir tanıdığım olmayan bu kentte, bu ülkedeyim. yorgunum. yorgun olmasam daha kötü. ama neden buradayım. sözcükleri art arda dizebilmek için mi, kendi sınırlarımı zorlamak için mi, yoksa böyle bir yolculuğun sonunda yorgunluktan herhangi bir otelde yığılıp kalmak için mi. tanınmadığın bir kentte ne denli isterdin yitip gitmeyi.. ama öyle kolay değil. henüz rüzgârlara doydun mu. sor kendine. henüz bulutlara doydun mu. yeterince haykırabildin mi henüz.
Bu unutkanlık içinde siz, bulutlara bakmayı, bulutları görmeyi de başaramayacaksınız. Bir meteoroloji raporuyla bulanmış, hatta örtülmüş bir zihniniz var belki. Ağaçların üzerine inen su damlalarının rahmet olduğunu hatırlıyor musunuz ? Bu kadarını başardı iseniz ötesi gelir. Artık hatırlamayı seçmeye doğru yönelmiş sayılırsınız. Hayatınızı asli unsurların anlaşılması üzerine yeniden inşa etme imkanına kavuşabilirsiniz. Bakın ve görmeyi tecrübe edin.
Bir selam da kendine ver.”
Yola çıkınca her sabah,
Bulutlara selam ver.
Taşlara, kuşlara, atlara, otlara
İnsanlara selam ver.
Ne görürsen selam ver.
Sonra çıkarıp cebinden aynanı
Bir selam da kendine ver.
Hatırın kalmasın el gün yanında
Bu dünyada sen de varsın!
Üleştir dostluğunu varlığınla,
Bir kısmı seni de sarsın.”
Üstün dökmen
"kimilerine göre ancak ölümü güzelleştirirdik biz
birer çılgın mıydık gerçekten, serseri bir rüzgar mıydık
göğermiş meşeler kadar yakın mıydık bulutlara
ve tarih upuzun bir hikaye miydi - öyle diyorlardı-
bir işçi kıza söyledim bunları, yalandır, dedi"
Sayfa 24 - EverestKitabı okudu
"sen dostumdun benim gülünce güneşler açan
bulutlara rüzgara asarım suretini her akşam
her akşam bir mektup yazarım dağlar kadar
kayıp bir adresten geliyor sesin şimdi, üşüyorsun"
Sayfa 22 - EverestKitabı okudu