Avunmak... benim için mânâsını kaybetmiş, bir kelime.
Eğer şu mânevî hüviyetimi kuşatan düşünmek ihtiyacından, yüreğimdeki zevkten avunmaksa, buna gülünür?
Zîra, et tırnaktan, ruh vücuttan ayrılabilir, fakat ben, ne bu zevkten, ne de bu düşünme ihtiyacından kopabilirim.