Şimdi şu odaya sazlı-sözlü bir güneş doğsa
Yalnızlığın son piçi gibi
Kalakaldım karanlıkta.
Kendi içre yandı gülüm
En derin yazlarımda hep kar vardı
Saydım ya, onsekiz kitap boyu
Ne aşkımın ne de nefretimin gününü gördüm
Belki Hayat'ın misillemesinde bir garip kördüm
:p
Bir bilgisayarım var ki tam düdüklü tencere
e-mail attım kendi kendime
Bir erhan, ki bilmem kaçıncı hüznün
Nezaretinde sekiz bacaklı çizgiler çekiyor
Ölümüne peşrev, hayahna isyan
Ol memelerden kan emiyor kana kana
Kan emiyor, kan, kan...
Ey koynumdaki yara
Ey sevilmeyi bilmeyenim
Azıcık kendinden çıksan kar yağacak
Sanki iyi mi olacak
Çok çok güzün ardından kış gelecek...
Benim denizim ertelenmiş hali sonsuzluğun.