Burcu
@burcu83
260 reader point
Joined on March 2019
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
“Burası dünya” diye fısıldadım. “Hem tatlı hem ekşi, kekre bir rüya. Burada herkes kaşif sayar kendini, birbirinin bahçesine girer, iz bırakayım derken talan eder. Onları sev ama tutunmaya çalışma. Yalnız kalmaktan korkup kendi bahçende kaybolma....
Bütün varlıklar mutsuzdur; ama ne kadarı bunu bilir. Mutsuzluk bilinci, bir can çekişme aritmetiğinde ya da Devasızlık sicilinde boy göstermeyecek kadar vahim bir hastalıktır.
İnsan kendini Şeytan'da çok fazla bulduğu için O'na tapamaz; ondan bilerek nefret eder; kendinden yüz çevirir ve Tanrı'nın yoksul vasıflarını ayak ta tutar. Ama Şeytan bundan şikayetçi değildir ve bir din kurmaya hiç heveslenmez:
Reader Follow Recommendations
Siyasetçiler, reformcular ve kollektif bir bahaneden yana çıkan herkes üç kağıtçıdır.
Her birimiz, yalnızlığa karşı işlenen günah, yani insanlarla alışveriş tarafından yozlaştırılmaya yazgılı bir saflık dozuyla doğarız. Zira herbirimiz, kendimize hasredilmiş olmamak için elinıizden geleni yaparız.
Hükümsüz sırları biriktire biriktire, anlamsızlığı tekeline ala ala, hayat ölümden fazla ürküntü verir: Büyük Meçhul odur.
Farklı özüne itina gösteren ruh, kaçındığı şeyler tarafından her adım da tehdit edilir. Dikkati -en büyük ayrıcalığı- onu sık sık terk ettiği için, kaçmak istediği eğilimlere boyun eğer, ya da murdar sırlara yem olur...
İdeal bir şekilde zihni açık, yani ideal bir şekilde nornıal insan, içindeki hiçlik'ten başka hiçbir şeye tutunmamalıdır... Onu işittiğimi farzediyorum: “Amaçtan, bütün amaçlardan koparılmışım: arzularımın ve burukluklarımın sadece formüllerini muhafaza ediyorum. Sonuca bağlama eğilimine direndiğim için ruhu yendim; tıpkı hayatı da, onun içinde çözüm aramaktan dehşete kapılarak: yendiğim gibi….”
Eğer dünyadaki konumumuzu doğru olarak anlayabilseydik; eğer kıyaslamak,yaşanmaktan ayrılmaz olsaydı, mevcudiyetimizin ufaklığının açığa çıkması bizi ezerdi. Ama yaşamak, kendi boyutlarına karşı körleşmektir...
Vaaz verme çılgınhğı içimizde öylesine yer etmiştir ki, korunma içgüdüsünün bilmediği derinliklerden doğar. Her insan, kendinin bir şey önereceği anı bekler: Ne önerdiği önemli değildir. Bir sesi vardır ya, o yeter. Ne sağır ne dilsiz olmanın bedelini pahalıya öderiz.
En büyük zalimler, kafası kesilmemiş mazlumlar arasından çıkar. Acı, güç iştahını azaltmak şöyle dursun, onu azdırır; zihinde kendini bir soytarının meclisinde bir kurbanınkinden daha rahat hisseder; onu, bir fikir için ölünen gösteriden daha fazla tiksindiren hiçbir şey yoktur...
Birisinin idealden, gelecekten, felsefeden içten bir şekilde söz etti ğini, emin bir ses tonuyla "biz" dediğini, "diğerleri"ni andığını duymam; kendini onların tercümanı olarak gördüğüne şahit olmam onu kendime düşman görmem için yeterlidir.
Dünya milyonlarca yıl sakin sakin kendi çevresinde döndü. İnsanoğlunun ortaya çıkışı dünyanın ömrü karşısında bir günden çok değil. O gün yeryüzünde kargaşa vardı. Bütün varlıkları canından bezdirdi. Doğanın huzurunu ve sükûnetini bozdu.
Bak, nasıl bir devirde yaşıyoruz. Aşk, dostluk, alaka, hepsi yok olmuş, sözcükler anlamsızlaşmış. Bu hareketsiz suratları ve tahtadan yontulmuş şekilleri göremiyorum. İnsanoğlu gerçekten de çıldırmış. Cinnet ve kendini beğenmişlikten
kaynaklanan bir hareketle insanın kutsal spermasını yok etmeye çalışıyor!
144 syf.
·
Not rated
·
Liked
·
Read in 11 hours
