Kitabı okurken içinde kendimi bulmam beni biraz sarstı ve üzdü. İnsanın evine ve ailesine yabancılaşmasından kötü çok az şey var bu hayatta. Tüm seslerin yabancı gelmesi, oturup birkaç kelime bile konuşamamak insanı yiyip bitiriyor. İnsanı odasına bağlayan ve hapseden şey de bu lanet iletişimsizliktir. Benim inancıma göre de, evlilik bir insanın ulaşabileceği en yüksek noktadır. Çocuk bir ayna gibidir, ne verirseniz onu size geri yansıtır. Ona sevgi, ilgi vermezseniz kişi kendini her zaman değersiz, yalnız ve eksik hissedecektir. Bu eksiklik onu tamamıyla sarıp tüm dünyasını da sarsacaktır. Her ilişkisinde bunu arayıp kendini yatıştırmak isteyecektir. Görmek, anlamak, konuşmak ve susmamak lazım. Çok geç olmadan…
