“Biz insanlar şikayet etmeyi pek severiz, diye giriştim, iyi günler ne kadar az, kötü günlerse ne kadar fazla deriz; ama sanırım bunda çoğunlukla haksızız. Tanrının bize her gün verdiği iyi şeylerden zevk almak için hep açık kalpli olsaydık, başımıza geldiği zaman kötüye katlanmak için de yeterince gücümüz olurdu.”
Reader Follow Recommendations
Ve güneş tanrısı Apollon bir türlü gökyüzünün zirvesine varmak bilmezdi. Saatler sanki balçıkla doldurulmuş bir kum saatinden akıyormuş gibi geçerdi.
Sayfa 13Kitabı okudu
Fark etmez diyorum fark etmez, her yerde yaşar insan. Hiç olmazsa beni denize çıkaracak bir yol arıyorum, bir yol buluyorum. Bulduğumu sanıyorum en azından. Hayatım hep bir yol aramakla, sonra bir yol bulduğumu sanmakla geçiyor. Yolların bir kurtuluşa çıkmadığını uzun zamandır biliyorum. Bu yüzden işte, hiç olmazsa denize çıksın.
Sayfa 92Kitabı okudu
O zamanki kalabalığı düşününce şimdi nasıl olup da bu kadar yalnız kaldığıma inanamıyordum. Herkes bir yerlere dağılmıştı. Bir kış günü kaç saatlik yol ardından eve gelip kimseyi bulamayacak kadar yalnız biriydim artık.
Sayfa 61Kitabı okudu
Hayatı anlaman gerekmiyor. Yaşaman yeterli.
Sayfa 214Kitabı okudu
Ama belki de bütün hayatlar böyleydi. Görünüşte en yoğun ve yaşamaya değer hayatları yaşayanlar bile en nihayetinde kendilerini böyle hissediyorlardı belki. Dönümler boyu hayal kırıklığı, tekdüzelik, acı ve rekabetin içinde tek tük birkaç mucize ve güzellik vardı.
Sayfa 135Kitabı okudu
Bazen öğrenmenin tek yolu yaşamaktır.
Annesiyle babasının birbirlerine aşık oldukları için mi yoksa uygun zamanda yakınlarındaki en uygun insanla, sırf evlenmiş olmak için mi evlendiklerini merak etti. Müzik durduğunda karşınıza çıkan ilk kişiyi tuttuğunuz bir oyun oynar gibi.
Sayfa 36Kitabı okudu
Gerisi bana aitti. Kimse bana bir doz şefkat enjekte etmemişti eğitimde. O sözcükler benim içimden dökülmüştü. Anlayış da duyarlılık da kabul de şefkat de benim içimde, temas edebileceğim bir yerdeydi. İçim, şefkatle davranmak ne demek biliyordu.
Sayfa 172Kitabı okudu
