Büşra
Büşra
@busra1304
Kafanın ve bedenin birbirlerini reddetme ihtimali çok yüksek.
Karşılaşılan her kitabın bir nedeni olduğuna inanırım hep. "Keşke daha önce okusaydım." cümlesini kullanmayı doğru bulamadım hiçbir zaman. "Okumam gereken en doğru zamanda beni bulduğun için sana minnettarım İnce Memed." diyerek başlıyorum satırlarıma. Yaşar Kemal'le İnce Memed sayesinde tanışmış biri olarak devam ediyor cümlelerim. İnce Memed vasıtasıyla hayranlığımı sunuyorum sevgili yazara.
Unutmuş olduğum, hatıralarımda hayal meyal canlanan çocukluğumdan kesitler buldum kitapta. Çukurovalı olmanın mutluluğunu yaşadım, İnce Memed'in cümlelerinde. Anneannemin dilinden aşina olduğum, buna rağmen unutulmaya yüz tutmuş o güzelim kelimelere sarıldım, sanki anneanneme sarılırmışçasına. Çocukluğumuzu doyasıya yaşamış olmanın sevincine tutundum sonra. Çocukluğumuz kalabalıklarla güzeldi. Çocukluğumuz yer sofrasında toplanan, karnı doysa dahi sohbetlere doyamayan bizlerle güzeldi. Çocukluğumuz biraz Çukurova'ydı. Biraz anneannemdi. Anneannesinin kelimelerine kahkahasını sığdıran torunlarıydı çocukluğumuz.
Bizler mutlu anılara denk gelmiş şanslı çocuklardık. Fakat biliyorduk ki Abdi Ağalar her yerdeydi. Ve Abdi Ağaların olduğu yerde İnce Memedler hep var olacaktı.
Yollarınızın kesiştiği kitaplarla hep en doğru zamanda buluşmanızı umuyor, bir alıntıyla sonlandırıyorum satırlarımı.
"Dünyanın bütün kötülüklerine baş kaldır. Bazen senin iyiliğin başkasının kötülüğüne de olabilir. Kendi iyiliğine de baş kaldır."
Kitaplarla aranızda bir bağ oluşuyorsa şayet öylesine kesişmez yollarınız.Öylesine dahil olmazlar hayatınıza.İlla ki vardır bir sebep.Bazen siz bile fark etmezsiniz ama o sebep çoktan hazırdır.Sadece doğru zamanı beklemiştir kapınızı çalmak için. Kapıyı açmakta, sese kulak vermemekte sizin elinizde.
Ben Melody'nin sesine kayıtsız kalamadım. Henüz 11 yaşında hayatla mücadele etmekten hiç korkmayan Melody'ye kulak vermek istedim. Sonra fark ettim ki tam da yoruldum dediğim anda Melody kapımı çalmış.Tam da kendi dertlerimle boğulmuşken Melody "Bende buradayım" diyerek girmiş kapıdan. Girmiş girmesine fakat dert diye büyüttüklerinden utanmış bir ben bırakmış geride. Şimdi ise hayatında Melody'ye yer vermiş biri olarak yazıyorum bu satırları.
"Herkes kendisini ifade etmek için kelimeleri kullanıyordu.Ben hariç.Ve eminim ki tüm bu insanlar kelimelerin gücünün farkında değildi. Oysa ben farkındaydım." diyen Melody bir kez daha varlığını hissettirmek istemiş bağırırcasına. Kelimelerin gücünün farkına varmamızı istemiş belli ki. Hayatımızdaki güzelliklerin kıymetini bilmemizi. Ve şükretmemizi. Aldığımız nefesten, içtiğimiz suya kadar hepsine teker teker şükür borcumuz olduğunu hatırlamamız gerektiğini. Kulak vermeli. Ve şükretmeyi bilmeli..
Güzel kitaplara denk gelebilmek en güzel şükür sebebi. Yaşıyorum, demenin şekil almış hali. Eğer ki Ali Ural hayatınıza dokunmamışsa henüz ve yollarınız kesişsin istiyorsanız bence bu 'Posta Kutusundaki Mızıka' ile olmalı.
'Kitap rahatlamak için değil dertleri sahiplenmek için okunur. Uyku öncesi aktivitesi değildir, insana sorumluluk yükler.' diyen sevgili yazar bırakıyor tüm yükleri omuzlarımıza usulca. Öyle ustalıkla yapıyor ki bunu tüm itirazlar anlamsız kalıyor kelimelerin yanında. Sonra fark ediyorsunuz ki asıl ihtiyacınız olan da buymuş. Görmeyen gözlerimizin artık açılmasına, duymayan kulaklarımızın hafif bir tınıya ihtiyacı varmış. Eğer hazırsak tüm bunlara;
Sevgili Dost,
Mektubun var.
'Seninle değil birkaç saat, birkaç dakika bile görüşmek ne mümkün! Demek ki zarflarda buluşacağız. Yaşasın mürekkep!'
