Yine dört duvar arasında yine düşünüyorum. Yatağumın içinde iki büklüm kıvranıyorum. Adını sayıklıyorum sessizce.... Uyuyamıyorum. Kızıyoeum çok kızıyorum. İçimde zelzeleler kopuyo; içim içime sığmıyor, sığdıramıyorum...
Odamın perdelerini aralayıp sokak lambalarının verdiği eşşiz manzarayı izliyorum masa başında...
Birde elinde sıgara! Her çekişimde birkez daha SEN kaplıyor tüm bedenim...
Öyle kopuk bir dünya içerisinde yaşarsın ki kendi bedeninin vucuduna dar geldipini düşünüp sokağa çıkarsın. Sokalarında dar geldiğini anlarsın.
Öyle bir dünya içerisinde bulunursun ki Sessizliğin tüm bedenini sardığını ve kimsenin olmadığı bir uçurumun kenarında bağırırsın avazının çıktığı kadar. Ancak kendi sesini bile işitemediğini Duyu ve algılarının köreldiğini ve artık yaşamanın bi anlamı kalmadığını düşünürsün....
Büşra tekrar paylaştı.
Devir döndü Battal Ağam, insan azgınlaştı. İnsan insanlıktan çıkıştı. Bundan sonra biz iflah olur muyuz ola? Bundan sonra herkes kendini düşünüyor. Eskiden bir tek insanın tırnağına taş değse, bir oymağın, bir aşiretin, bütün şu dünyadaki insanların yüreğine değmiş gibi olur, herkesin yüreği sızlardı. Şimdi ya, şimdi herkes biribirisinin ölüsüne basıp geçiyor, basıp geçiyor, basıp geçiyor."
Okur Takip Önerileri
2018 OKUMA HEDEFİ
1/30 kitap - %3 tamamlandı
1 kitap okudu
30 kitap
72 sayfa
2 inceleme
0 alıntı