İnsanın,kirlendiğinde bile temiz kalmış bir yanı,zulüm yaparken eline ayağına dolaşan bir iyilik kalmışsa içinde,çocuklukta göğsüne doldurduğu bulutlardandır.
İnsan geçmişe gülümseyerek bakıyorsa,başka bir umarı kalmadığındandır.Avucumuzdan usul usul sıyrılan dünyayı son bir çırpınışla sevmekten başka ne gelir elimizden.
Kimsenin yağmuru seyretmediği bir dünyada yıldızları sevmenin yalnızlığı ile her gün biraz daha çekildim.Üstüme örttüğüm yorgan yüreğimdeki serçenin küçücük ürkek kanatlarıydı.
Yalnızlığı ne kadar geniş bir alana yayarsan yay,ne kadar uzak bir zamana ertelersen ertele,acısı ve ağırlığı azalmıyor.Çünkü insan,yüreğini göğüskafesinde yapayalnız taşıyor.