Büşra Sezer
Büşra Sezer
@busssez
Okur
Yazar
Öğrenci
Lise öğrencisi
Samsun
22 reader point
Joined on April 2021
Okuma Hedefleri
Minimum Ladesçilik Olmaz Mı Yahu?
-SPOILER İÇERMEZ -
Kitabın değindiği detaylar ve toplumun iç yüzünü gösterdiği satırlar etkiledi beni. Yazarın kaleminden okuduğum ilk kitabıydı, karakterler sanki hem yazarın hayal dünyasından hem de aynı mahallede yaşadığım komşularımdan birer parça alınarak oluşturulmuş gibi güzel ve ince düşünülmüştü. Ama şaşırtıcı bir şekilde kitapta en çok etkilendiğim iki hikaye oldu ve ikiside Raif karakterinin anlattığı hikayelerdi. Ladesçilik temasından ziyade Raif'in anlattığı hikayeler benim içime daha çok işledi.
Öğretmenlerden bahsetti mesela Raif. Fatih Sultan Mehmet'in öğretmeni alınıp medreseyi bırakınca nasıl üzüldüğünden öğretmeninin okuluna geri dönmesi için nasıl çabaladığından bahsetti. Sonra geçmişten günümüze gönderme yapmış yazarımız (2006 yılından 2022 yılına yapılan geleceği gören bir gönderme olmuş)
"Bizim öğretmenlerimize giderlerse gitsinler, derler." Demiş.
Hoş şu an bu cümle zamanında doktorlarımız için dendi ama neyse :)
Çok doğru yere parmak basmış, detaylarıyla güzelleştirmiş kitabı.
Benim gibi detaylı okuyanlar için güzeldi o detaylar.
Divan-ı Lügat-ı Türk'ün bulunuş hikayesini okumakta ayrı keyifliydi
Simyacı
"Kişisel Menkıbe" kitabı okuyan herkes bilir ki kitapta belki de en çok geçen sözcük gruplarından birisidir. Sözcük grubu o kadar tekrarlandı ki kesinlikle herkes amacının peşinden gitmeli cümlesi kafamın içinde yankılandı.
Kitabı okurken bazı yerlerde dürüst olmak gerekirse sıkıldım. Ama kitabın dünya çapında bu kadar yankı getirmiş olması, benim kesinlikle okumalıyım dediğim kitaplar içerisinde yer alması kitabı bitirmem için etkili oldu.
Pes etmedim ve bitirdim.
Çok fazla bayıldım mı? Hayır. Romandan ziyade kişisel gelişim kategorisi içerisinde eleştirdiğim bir kitap oldu.
Okumak bir şey kaybettirdi mi? Hayır. Sadece ölmeden önce mutlaka okunması gerekenler listesinin başlarında yer alan bir kitaptan beklentim çok daha yüksekti. Ve nedense bu karşılanamamış gibi hissediyorum.
Yedi Güzel Adam'dı Onlar
Çocukluğumdan beri kitap okuma konusunda kendime rol model seçtiğim bir anneye sahibim. Üstadı, Zarifoğlu'nu, Kudüs'ün Şairini ve daha onlarca yazarı bana tanıtan kişi annemdir. Yedi Güzel Adam'la olan bu tanışıklığımda annemin vesilesiyle gerçekleşti. İlk olarak Ocak ayında bir zamanlar TRT 1 ekranlarında yayınlanan "Yedi
Reader Follow Recommendations
Bayılarak okuduğum bir roman olmadı
-SPOILER- içerebilir
Kitaba ilk başladığımda fantastik bir sonla bitebileceğini düşünmemiştim daha çok Amy karakterinin şizofreni hastası olma ihtimalini göz önünde bulundurmuştum. Yazar bu konuda beni şaşırtmayı başardı. Kitap 3 zamanda geçmesiyle merak uyandıran bir anlatım tarzına sahip olmasına rağmen finali nedense beni tatmin etmedi. Bazı yerleri çok fazla polisiye/gizem kitabı okumuş biri olarak çok kolay tahmin edebildim. Kitabın sonunu daha realist bir olayla biteceğini hayal etmiştim. Bu yüzden final asla beklentimi karşılamadı. İçimde bir yerlerde hala Rose ve Amy karakterine akıl hastası gözüyle bakıyorum.
Benim için çerezlik diye niteleyebileceğim kitaplardan birisiydi. Okunur fakat benim gibi final hakkında beklentisi çok yüksek insanlar hayal kırıklığına uğrayabilir.
Hayran kalmamak elde değil
Okurken insanın en son hangi duyguyu ne zaman hissettiğini sorgulamasına vesile olan kitaplardan birisidir.
Toplumun oluşturduğu normlarla yaşayan bir burjuvanın tükendiği ve duygusal anlamda kopukluk yaşadığı bir hissizlik hareketinden "Olağanüstü Bir Gece" ile kendine gelmesini anlatır.
Stefan Zweig az sayıda sayfaya çok sayıda anlam yükleyebilme kabiliyetine sahip değerli bir yazar. Kitaba pozitif bir ön yargı ile başlamama neden olan en büyük etkenlerden biri de sanırım bu. Sayfaları çevirdikçe, baş karakterimiz acaba şimdi ne hissedecek diye düşünüyorsunuz.
Zweig, burjuvamızın hissettiklerini soyut bir kavramdan ziyade sanki duyguları somut bir nesne olarak görebiliyormuşuz gibi o kadar güzel betimlemiş ki etkilenmemek elde değil.
"Çünkü inanıyorum ki, yalnızca kendi kaderini bir gizem olarak yaşayabilenler gerçek anlamda yaşıyordur."
