Bütün bilginin en son amacı, en yüce kılgısal akılda kendi kendini tanımaktır.
Sayfa 49Kitabı okudu
PHILODEM. Rhet. 1, c. 57. 62 Retorikçilerin temel eğitimi, buna {aldatmaya} ulaşmaya çalışan bütün esaslara sahiptir ve Herakleitos'a göre (Pythagoras} boş- boğazların başıdır.
Schol. in Eur. Hec. 131
Kimileri boşboğaz söz sanatlarından söz ediyorlardı ve Timaios da şöyle yazar: "Öyle ki Pythagoras'ın Herakleitos tarafından hakiki boşboğazların mucidi olarak suçlandığı görülmektedir, hâlbuki Herakleitos'un kendisi de palavracıdır."
Sayfa 181Kitabı okudu
Sevgi, mutlak iradenin yardımıyla dinle birleşebilir. Bütün mutlak duyuşlar dinidir.
Çocukluğumuzun ramazanları, bize cennetten fragmanlardı sanki. İncir, üzüm ve benzerleri, cennet yemişleri gibi orucun eliyle sunulmuştu bize.
Çocuklukta tutulan oruçlar gönülleri yıkayan bir kevser gibi ruhun yedeğinde durur ve çağın kirlerine karşı bir savunma şifası gibi durur.
Ve ikindiden sonra Kur'an-ı Kerim okunurdu evde. Bütün evi o mânevî hava kaplardı. Mağfiret havası. Baba Kur'an okur, anne yemek hazırlardı. İki nimet birbirine kavuşur, karışırdı âdeta. Sonra annenin Kur'an okuması sırası gelirdi. Araya sıkışmış çok özel bir vakit gibi. Babanın okuması bütün evin okuması gibiydi. Annenin okuması ise mahrem.
Sayfa 115Kitabı okudu
Baudrillard'a göre, olayların tarih oluşturacak şekilde katılaşması veya yoğunlaşması için "belli bir yavaşlığa" ihtiyaç vardır. Baudrillard'ın hızlanan kütle imgesi, hızlanmanın tarihin sonunun sorumlusu olduğu, anlam kaybı tehdidinin ardındaki neden olduğu varsayımına oldukça yaklaşır. Onun "aşikar" hipotezi uyarınca, hızlanmanın akımına kapılan şeyler onlara anlam veren referans alanından savrularak çıkar, fragmanlara, anlamı boşaltılmış bir uzamda dolanıp duran yalıtılmış gerçeklik parçacıklarına dönüşürler. Kaynağı belirsiz olan devasa bir kinetik enerji, şeyleri yörüngelerinden, yani anlam bağlamlarından çekip çıkarır: "Bütün kütleleri yörüngede tutan yerçekiminin etki alanının dışına çıkıldığında, bütün anlam atomları uzayda kaybolur. Her atom, kendi güzergahını takip ederek sonsuzluğa ulaşmaya çalışır ve uzayda kaybolur. Bu, bütün bedenleri, mesajları ve süreçleri her yöne doğru hızlandıran günümüz toplumlarında karşılaştığımız şeydir tam da ... Her siyasal, tarihsel ve kültürel olgu, onu kendi mekanından koparıp alan ve bütün anlamını kaybettiği bir hiperuzama savuran bir kinetik enerji içerir ... "
Sayfa 32Kitabı okudu
Simmel, neredeyse bir modernlik paradigması olarak, modernliğin nüvesini "bilim, teknoloji çağının yaygaracı ihtişamı" ile kuşatılmış gösterir. Bireyin iç güvenliğinin yerine, "modern hayatın koşturması ve galeyanından kaynaklanan", "belli belirsiz bir gerilim ve müp hem bir özlem duygusu", "gizli bir tedirginlik", "çaresiz bir telaş" gelir. Bu tedirginlik en bariz şekilde şehir hayatında ortaya çıkar:
Ruhun merkezinde belirli bir şeylerin olmayışı, hep-yeni uyanlara, duyumlara ve dış faaliyetlere yönelik anlık tatmin arayışına sürükler bizi. Bunun sonucunda da metropolün hengâmesi olarak, seyahat müplelalığı olarak, çılgın bir rekabet arayışı olarak ve beğeniye, üsluba, fikirlere ve kişisel ilişkilere dair tipik modern sadakatsizlik olarak açığa vurulan istikrarsızlığa ve çaresizliğe saplanıp kalırız.
