Şiirle kalalımmm
Biliyorsunuz ki her ay en az 1 tane şiir kitabı okuyup burada sizlerle paylaşıyorum. Bugün paylaşacağım şairden 2. eser . Şairi aslında pekçoğumuz tanıyor ama farklı bir kimlikle "Bozdur yeminleri" şarkısı deyince hatırlarsınız diye düşünüyorum. Evet doğru bildiniz 90'larda fırtınalar estiren pop-rock sanatçısı namıdiğer Umay Umay.
Esere geçmeden önce sıradışı şairimizin edebi kimliğinden biraz bahsedelim arkadaşlar :
Daha çok şiir türünde eser veren yazarımız kitaplarında kürtleri , Mardin' i ve çocukları anlatmıştır. Bir dönem Birgün Pazar'da köşe yazarlığı da yapmıştır.
Eserimize gelecek olursak :
Umay Umay 'ın düşünce suçundan hapis yatan sevgilisi Atilla'ya, mektuplar, șiirler, sitemler ve hayal kırıklıklarını kaleme alması ile oluşmuş 67 sayfalık kitabı serbest şiir olarak tanımlayabiliriz.
Sevgili 
Melis Ünler önculüğünde #kısakısaokuyoruz , @nihllck.kitap öncülüğünde #harfliyazarokuyoruz ve 
Meltem Bige oncülüğünde #ithakiokuyoruz etkinlikleri kapsamında okuduğum eserde beni fazlasıyla etkileyen dizelerle incelememi sonlandırırken şarkıcılığı kadar başarı beklemeden kalemiyle tanışmanızı tavsiye edebilirim. Şiirle kalalım..
-Anlamıyor musun
Kalbim kalmadı
-Kırıldı yine umutlar
-Gözlerin şehrindeyim
-Dargınlığımız birer birer kaybettiğimiz inançlarımızdan değil mi
-Bu gece ağlamak yok
-Hepimiz aynı lanetin içundeyiz
Rötuşsuz Fotoğraf...
Güzel bir incelemeden (#127916949) etkilenerek okuma listeme almıştım, bugün ne okusam diye aranırken bir çırpıda okuyuverdim. Ne yalan söyliyeyim, beğendiğim ve beğenmediğim kısımları oldu.
Sevdiği bir insanın hapiste olmasının kendisinde tetiklediği duygularının fotoğrafını çekmiş 
Umay Umay, "
Bütün Güzel Çocuklar Şüpheli" adlı bu kitapta. Bu fotoğrafı sunarken hiçbir rötuş yapmamış; sitemini, hüznünü, isyanını, sevgisini olduğu gibi paylaşmış. Bazen aklına estiği gibi, bazen de sustuklarını haykırmaya çalışır gibi.
Seven bir insan olarak sevdiği insandan bir şekilde mahrum ve ayrı bırakılışının acısını çıkartmış adeta kaleminden, sayfalardan, okuyanlardan. Bazen çok narin, nazenin, duygulu ifadeler kullanmış, bazen de ağzına geleni söylemiş, kim ne der, ne düşünür kaygısı olmadan.
Belli bir mahallenin gözlüğüyle, normatif biçimde bakılırsa okuru rahatsız edebilecek ifadeler yok değil. Ama bunları yazanın da nihayetinde bir insan; seven, sevdiğinden ayrı kalmış, bundan dolayı üzgün, kızgın, kırgın bir insan olduğu göz önüne alınırsa, beğenilmese de hak verilmese de anlayışla karşılanması gereken bir durum bence.
Okurun kendi haleti ruhiyesine, okuma motivasyonuna ve bakış açısına göre kendine bir şekilde hitap eden bir şeyler bulabileceği, ya da "Aaaa, bunu da demiş!" deyip mesafeli durabileceği bir kitap olmuş. Nesir ve şiirin bir arada olduğu bu kitapta, nesir kısımlarını okuma keyfi açısından daha dikkate değer bulduğumu ifade edebilirim.