Bütün mutluluklar birbirine benzer, ama her mutsuzluğun ayrı bir hikâyesi vardır.
Tolstoy: “Bütün mutluluklar birbirine benzer, oysa mutsuzluk kendine özgüdür”
Küçücük bir kütüphanede öyle hazineler gizli olabilir ki. Düşünsenize, dünyanın en zeki ve değerli insanları yüzyıllardır çalışmalar yapıyorlar ve bunların sonucunda elde ettikleri bilgileri bizimle paylaşıyorlar. Bizden yıllar önce yaşayan insanların en yakınlarına bile açmadıkları bazı düşünceleri bize sundukları o eserlerde yazılı belki de. İnsanlığa adeta armağan edilen güzel kitaplar için şükretmeliyiz.
Sayfa 90 - aylak adamKitabı okudu
Müzik bana varoluşumu, kendimi unutturuyor; beni alıp hiç bilmediğim bambaşka bir diyara götürüyor. Müzik dinlerken aslında hissetmediğim şeyleri anlayabiliyor ve yapamadığım şeyleri yapabiliyorum. Böyle hisseden bir insanın başkalarını hipnotize edebilmesi ve onlara ne isterse yaptırması uygun olabilir mi?
Sayfa 86 - aylak adamKitabı okudu
Sanatın insanlar arasında kurduğu ilişkinin sözün kurduğu ilişkiden farkı; sözün insanların birbirine düşüncelerini, sanatın ise duyguları aktarmanın aracı olmasıdır.
Sayfa 85 - aylak adamKitabı okudu
Unutmayın, en önemli an şu andır. İçinde bulunduğumuz an, hâkim olduğumuz tek andır. Hayatınızdaki en önemli insan birlikte olduğunuz, tam şu anda yanınızda duran insandır. Kim bilir, belki gelecekte başka insanlar önemli olacaktır sizin için? Ama şimdilik en önemli amacınız, yanı başınızda duran o insanı mutlu etmek olmalıdır.
Sayfa 83 - aylak adamKitabı okudu
Kadın, adama usulca sokuldu, "Sana yalvarıyorum bir arkadaş olarak gör beni; belki şimdi değil ama kalbindeki karmaşadan kurtulduğunda yardıma veya tavsiyeye ihtiyacın olursa ya da bırak bunları; sadece kalbini birine açmak istediğinde beni düşün, olur mu?"
Sayfa 77 - aylak adamKitabı okudu
Kaderin de kendi içinde bir mantığı vardır. Bizler mutluluk üzerinde çok düşünüyor, hep farklı şeyler deniyoruz. Hâlbuki mutluluğumuz balık ağı gibidir, eğer bir süre kendi haline bırakırsak ağa balıklar doluşur. Fakat ağı çekiştirip durursak günün sonunda elimiz boş kalır.
Sayfa 77 - aylak adamKitabı okudu