Ölümü bilerek nasıl yaşar insan, geride dünyanın kalacağını bilerek nasıl ölür; bilmek bütün acıların anasıdır...
Susmak yalnızlığın ana dilidir Ömür Hanım, şiiridir, beni konuşmaya zorlama ne olur.
Ölçüsüz yaşamak bize göre değil Ömür Hanım. Büyürken geniş ufuklarımız olmadı bizim.
Herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni.
Ey tek heceli bir dille
Dünyayı dolduranlar
Nasıl duyacaksınız susanları...
Ben gittim harf harf dağıldım
Sen tamamladın cümlemi.
Büyüklerin bunca uzun yaşadığı bir ülkede
Bir onur dersi midir çocukların ölümü?..
Hülyası kalmadı hiçbir şeyin
Kalktım yapacak bir yanlış aradım.
Ve aşk bizi doğuran annemizdir.
Ve şiir tek kalemizdir bizim.
Her şey bu dünyada olur.
Ve bir gün mezarlarda yalnız yatarız.