Nedir sana en acı vermiş deneyimin?
Su acıysa damağında, sen de dönüş şaraba.
Bunca ürkek, bunca kırılgan mıyız gerçekten,
kaderin bizi inandırmak istediği kadar?
Çocukluk, onca derin, onca sözler verirken,
köklerinde -sonradan- bunca durgunluk mu yatar?
Tanımlamak istiyorum kendimi,
uzun uzun ve yakından bakılmış
bir resim gibi,
anladığım bir sözcük,
su içtiğim testi,
annemin yüzü,
en korkunç fırtınalarda
beni taşıyabilmiş
bir gemi gibi.
Yoksa ışığımızla yalan mı söylemekteyiz?
Yoksa binlerce yıldan bu yana
gece mi tek gerçeğimiz…
Yatakta edilen dualar, daha kısadır.
Ve bir o kadar da içtendir.