Neyim ben, bir şahin mi, bir fırtına mı,
yoksa eski bir şarkı mı.
Ey zaman, uzaklaşmaktasın benden şimdi.
Yaralanıyorum her kanat çırpışınla.
Ama kalınca yalnız, söyle, neye yarar ki
dudaklarım, gecem ve gündüzüm tek başına?
Yok bir sevgilim, bir dört duvar,
ne de bir iklim, gönlümce.
Bütün kendimi adadıklarım, ömrümce,
ansızın zenginleşip beni harcamaktalar.
ŞairKitabı okuyor
Bu dünyada ise düşlemeyi sürdürmektir en büyük beceri.
Bir kez başarmış olma duygusunun baskınına uğrayıp kanatlanmak
sezgilerin evreninde, hep daha derinlere.
Hölderlin İçinKitabı okuyor
Kaç kez hayretle baktım sana, başlangıcı düne ait bir pencereden,
öylece durdum ve hayretle baktım. Yeni kent, benim için
yasak kent gibiydi henüz ve inatçı manzara kararmaktaydı;
sanki ben, hiç yoktum. En yakınımdaki nesneler bile çabalamıyordu
anlaşılır olmak uğruna.
…
anladım ki, sendin benimle oynayan, ey yetişkin gece,
ve o zaman hayretle baktım sana.
…
evet, ey büyük gece, bir ayıp değildi senin için beni tanıman.
Soluğun üstümden geçti. Engin ciddiyetlere yayılmış gülümsemen ise, benliğime işledi.
…
o zaman neden,
evet neden, ey acımasız gece, hissetmeyi bilen, isteyen
biri, kendini açan biri, sonunda neden benzemesin sana?
Büyük GeceKitabı okuyor
Şimdi,
kim bilir, kendine hayattayım diyen
biri dile getirmekte hafiften
dışarda, özgürlüğün iklimlerinde,
vakit geceyken bir duayı:
kolay öldürebilesiniz diye zamanı;
çünkü zaman, hep peşinizde.
Deliler ve Mahkumlar İçin DuaKitabı okuyor
Kaderdir bu rüzgârın estirdiği; bırak, gelsin,
gelsin ne varsa tutkulardan ve körü körüne,
ne varsa uğruna yanıp tutuştuğumuz: - gelsin.
(Sessiz ol ve kıpırdanma ki, varsın bize.)
Ey kader dediğimiz, bu rüzgârla gelmelisin.
Bir İlkbahar RüzgarıKitabı okuyor