… +295
Adsız bir coğrafya, adsız karakterler ve adsız bir savaş. Ancak metindeki bazı betimlemeler ve özellikler 2. Dünya Savaşı'nı anlattığını belli ediyor. Çok rahatsız edici, absürdizm ve postmodernizmden etkilenen bir metin. Bu rahatsız ediciliğinin amacı okuru düşündürerek savaşı anlatmak. Dil ve üslubu da anlatılmak istenen temaya uygun. Yeri gelince basit, ancak ikizler büyüdükçe gelişiyor. Okunması gereken bir üçleme olduğunu düşünüyorum.
İnanılmaz, muhteşem bir eser. Bence acilen okunmalı. Bu kadar karışık bu kadar sürükleyici bu kadar her duyguyu barındıran çok az eser okudum. Gerçekten harika bir eser.
Keşke daha önce okusaydım, keşke hiç bitmese, keşke böyle bitmeseydi...diye diye okuduğum kitaplardan biri oldu Agota Kristof 'un bu üçlemesi. Özellikle ilk kitaba hayran kaldım. Çocuk diliyle müthiş bir anlatımı başarmış yazar. Sade ve kısa cümlelerle savaşın yarattığı yıkımı, yalnızlığı, acıyı, yaşanamamış yarım kalmış hayatları ve bunlarla başa çıkmak için umuda sarılarak bir arayışın öyküsünü anlatmayı başarmış. Her ne kadar mutlu bir son vaad etmese de bu arayış, son sayfaya kadar kendini merakla okutturuyor.
Yazarın çocukluk yıllarına denk gelen 2. Dünya Savaşı, ülkesindeki karşı devrim, sonrasında sürgünde geçen hayat öyküsünden, ülkesine ve insanlarına duyduğu sevgiden izler taşıyan bu romanı okumak/okutturmak için geç kalmayın lütfen!
Birbirinin devamı şeklinde yazılan üç kitabın birleşiminden oluşan Büyük Defter ~ Kanıt ~ Üçüncü Yalan’a başlarken bu kadar etkileneceğimi tahmin etmiyordum açıkçası. Her bir kitap iki üç yıl arayla yazılmış ve bence her bölüm bir öncekinden çok daha iyiydi. Yazarın üslubu da her bölümde çok çok daha güzelleşmişti.
Savaş sebebiyle anneleri
Agota Kristof'un ikinci kitabı okuduğum. Büyük Defter _ Kanıt _ Üçüncü Yalan 'ı okumuştum. Beni çok etkilemişti o kitabı. Bu kitapta çok etkileyici. 40 sayfaya bu kadar acı, hayal kırıklığı, özlem nasıl sığar diye düşünüyor insan. Otobiyografi olması daha da sarsıcı. Bir solukta okudum ama sindirmem biraz zaman alacak. Mutlaka okunması gereken kitaplar listemin başında bundan sonra. Keyifli okumalar dilerim.
En son Otomatik Portakal’ı okurken bu kadar rahatsız olmuştum. Yarıda bırakmakla bırakmamak arasında gidip geldim. Ancak Otomatik Portakal’ı da bu kitabı da okuduğum için kendimi şanslı hissediyorum. Her ikisi de meramını anlatabilmek için bu kadar rahatsız edici yazılmış bence. Bu kitaptaki ensest, tecavüz, pedofili gibi büyük kötülüklerin savaşın içine yedirilmesi aslında geçmişten günümüze insanın kötü bir varlık olduğunun göstergesi. Sadece bu kötülükler için bazı bahaneler gerekiyordu: savaş gibi.
Kitap yazarın üçlemesi aslında. Yapı Kredi Yayınları bu üçlemeyi tek bir kitapta toplamış. İyi de etmiş. Peş peşe okununca bağlantıları oturtmuş oluyorsunuz. Kabaca bahsetmek gerekirse kitap ikiz kardeşlerin savaş eksenli yaşamlarını konu ediniyor. İlk kitap Lucas’ın ailesinden, kardeşinden ayrılmasının kendisinde bıraktığı derin hüznü süsleyerek anlatması ve bunları defterlere yazmasını konu ediyor. İkinci kitap “Kanıt” ise benim hala kafamda soru işaretleri olan kısım. Lucas’ın hayatının devamı etrafındaki insanlara dilinden düşürmediği kardeşi Claus’u anlatması onun var olduğuna inandırmasını işliyor. Üçüncü kitap ise bu ikizlerin ayrılmasındaki asıl sebebin kitabın başında anlatılan savaş nedenli olmadığı aile içi bir kaosun sebep olduğunu anlatıyor. Belki de yazar aile içi sorunların bir savaş etkisi yaratacak kadar büyük olduğunu vurgulamak istemiştir bu şekilde.
Kitap genel hatlarıyla ahlaki olarak zorlayan, kabul edilmesi zor olayları ile tam bir savaş enkazını işlemiş aslında. Yer yer vicdanen yıkıma uğradığım oldu. Zor okudum hatta. Ama bir bütün olarak güzel bir okuma olduğunu söylemeliyim.