....
Bir işçi ölümünün “dayanılmaz hafifliği”
Zincirlerle çekiyor işçiler
Güneşi yatağımın başına
Ben nasıl çıkarım bu kirli yüzle
Güneşin karşısına?
Celal Sılay
Milan Kundera’nın Varolmanın Dayanılmaz Hafifliği romanındaki “dayanılmaz hafiflik” ifadesinin, birçok yazıya başlık olmasının artık sinir bozucu hale geldiğini kabul ediyorum. İnsan
27 yaşıma gelmişim. Hayatımda hiçbir büyüğüme saygısızlık yapmadım.
Dün zam istediğim patron sırf zam yapmamak için bugün iftira attı bana.
Gerçekten de burdan sizlere diyorum ki.
Avrupa da akrabalarınız varsa sakın ama sakın onların güler yüzüne aldanmayın.
Hepsinin gözünü para boyamış.
Para onların dini imanı olmuş.
Para için her şeylerini satabilirler.
Ve hiçbir zaman Avrupa’ya akrabalarınıza güvenerek gelmeyin.
Hayatınızın en büyük pişmanlığı olur.
Hırsızlıkta bir numaralar ama dindar takılırlar.
Avrupa da devleti soymakta onlar kadar öncü kimse yoktur.
Tek kuruş paraları helal değildir.
Size tavsiyem avrupada zekat, sadaka olarak gelen hiçbir parayı kabul etmeyin.
İçinde helallik yoktur.
4 yıla girecek Avrupadayım daha helal para kazananı görmedim.
Sixteen Tons Nedir Biliyor musunuz?
"Bazı insanlar der ki insan çamurdan yapılmıştır
Zavallı adamcağız kas ve kandan yapılmıştır
Kas ve kan ve deri ve kemikler
Zayıf bir zihin ve kuvvetli bir sırt
Onaltı ton yüklersin, eline ne geçer
Daha da yaşlanıp daha da borca batarsın
Aziz Peter beni çağırma çünki gidemem
Ruhum şirkete zimmetli
Güneşin ışıldamadığı bir sabah
Nasip et Allah'ım.
Farmakoloji hocamız endokrin sistemi anlatırken "Büyük patron kim? Evde bizim hanım ama burada hipotalamus." dedi. Bayılıyorum bu adamın her fırsatta eşinden bahsetmesine.
İstikbal, nerededir bilinmiyor!
İnsan dünyasına, kendine yabancı artık. Elindeki materyallerden mutluluk bekliyor. Bir edim, cefa veya bir içsel duygusal geçiş sonucu elde ettiği değil, birkaç kağıt parçasının bir araya gelmes ile satın alınmış bir değerden bahsediyorum. Bu insanı nereye taşır? İletişim araçının, insanın amacı haline gelmesi görülür şey mi? İzlediğimiz anlamsız
Masal
Doğuda bir baba vardı
Batı gelmeden önce
Onun oğulları batıya vardı
Birinci oğul batı kapılarında
Büyük törenlerle karşılandı
Sonra onuruna büyük şölen verdiler
Söylevler söylediler babanın onuruna
Gece olup kuştüyü yastıklar arasında
Oğul masmavi şafağın rüyasında
Bir karaltı yavaşça tüy gibi daldı içeri
Öldürdüler onu ve gömdüler kimsenin