Büyüklerden Kibar-ı Kelamlar :
İbrahim en-Nehaî (r.a.) der ki: “İnsanları iki şey helâk olur. Bunlar da fazla mal ve fazla konuşmaktır.” (İbn Ebü’d Dünyâ, Kitabü’s Samt, nr.103)
Büyüklerden Kibar-ı Kelamlar :
Ebü’d-Derdâ (r.a.) sert ve keskin dilli bir kadın görünce, “Şayet bu kadın dilsiz olsaydı onun için daha hayırlı olurdu” dedi. (İbn Ebü’d Dünyâ, Kitabü’s Samt, nr.100)
Büyüklerden Kibar-ı Kelamlar :
İbn Ömer (r.a) şöyle demiştir: “Kişinin, en fazla temizlemesi gerekli şey dilidir.” (İbn Ebü’d Dünyâ, Kitabü’s Samt, nr.99)
Büyüklerden Kibar-ı Kelamlar :
Hikmet ehlinden biri der ki: “Bir adamın bir mecliste konuşmak nefsinin hoşuna gidiyorsa sussun. Eğer susmuşsa ve susmak nefsinin hoşuna gidiyorsa konuşsun (nefsine muhalefet ederek hakkı söylesin) (İbn Ebü’d Dünyâ, Kitabü’s Samt, nr.97)
Büyüklerden Kibar-ı Kelamlar :
Ömer b. Abdulaziz (radıyAllahu) der ki: “Gerçekten, beni çok konuşmaktan meneden şey, övünmek korkusudur. (İbn Ebü’d Dünyâ, Kitabü’s Samt, nr.96)
Büyüklerden Kibar-ı Kelamlar :
Amr b. Dînâr anlatır: “Bir adam Resûlullah’ın (s.a.v) yanında çok konuştu. Bunun üzerine Peygamber Efendimiz (sallu aleyhi ve sellem)) ona, “Dilinin önünde kaç tane perde var?” diye sordu; adam , “İki dudağım ve dişlerim vardır” dedi. Resûl-I Ekrem Efendimiz (sallalahu aleyhi ve sellem), “Bunların içerisinde fazla sözlerini çevirecek hiçbir şey bulunmadı mı?” buyurdu. (İbn Ebü’d Dünyâ, Kitabü’s Samt, nr.93)