Neden o zaman, söylesenize, Nastenka, neden o zaman böyle zamanlarda sıkışıyor ruh? Neden o zaman büyülü bir şekilde, beklenmedik bir hırsla nabız hızlanıyor, hayalperestin gözlerinden yaşlar boşanıyor, solgun, ıslak yanakları yanıyor ve dile gelmez bir sevinçle doluyor bütün varlığı? Neden o zaman uykusuz geceler bir an gibi, sebepsiz bir neşe ve mutlulukla geçiyor ve şafağın pembe ışığı pencereye vurduğunda ve loş odayı bizde, Petersburg’da olan türden, kararsız fantastik bir ışıkla aydınlattığında tan vakti, hayalperestimiz neden yorulmuş, tükenmiş bir halde kendini yatağa atıyor ve kendi hastalıklı, mahvolmuş ruhunun coşkularından yorulmuş ve kalbinde acı verici, tatlı bir sızıyla uykuya dalıyor? Evet, Nastenka, insan yanılır ve gerçek, hakiki bir tutkunun onun ruhunu heyecanlandırdığına inanır bilinçsizce, işe yaramaz hayallerinde canlı, ele gelir bir şeyler olduğuna inanır istemeden! Nasıl da yalan – işte, diyelim, aşk bütün tükenmez mutluluğuyla, bütün acı verici eziyetleriyle gövdesine girmiştir... Ona bakar bakmaz inanır insan!
Can YayınlarıKitabı okuyor
Zaman asla ele geçmeyen bu büyülü tılsım, büyülü sihri ile kaybolmuştur. Onu ölçecek bir alet yok artık! Zaman ne saate ne takvime sığmaktadır. Chul Han'ın dedigi gibi "zamann kokusu" kaybolmuş. Çözülen, dağılan bir geçiş, bozuluş artık zaman!
Sayfa 12
Yaşamın karmaşıklığı bazen bizi sıkıştırır, boğar gibi gelir. İnsanlar, bu sıkıntılardan kaçmanın bir yolunu bulmak için çeşitli şeyler yaparlar. Kimi müziğin sihirli dünyasına sığınır, notaların arasında kaybolur. Başlangıçta farkında olmasa da, zamanla şarkı sözlerinde kendi yaşadıklarını bulur. Şarkının dili, onun duygularını ifade etmek için bir araç haline gelir.
Kimisi ise romanların büyülü dünyasına sığınır. Bir kitabın sayfaları arasında dolaşırken, kendi hikayesinin izlerini bulur. Dün yaşadığı olaylar, bugün bir karakterin serüveni olarak karşısına çıkar. Kelimelerin büyüsüyle, kendi dünyasından bir an için uzaklaşır.
Bazıları içinse uyumak, kaçmanın en kolay yolu gibi gelir. Geceyi bekler, sessizliğin ve karanlığın kucaklayıcı kucağında huzur bulur. Ancak bazen, beklenmedik bir şey olur ve insanın zihnini huzursuz eder. Belki de o zaman, balkonun soğuk köşesinde yıldızları izlerken gerçek anlamını buluruz. Gökyüzünün sonsuzluğunda, kendi varlığımızın sınırlarını unuturuz.
Hayatın karmaşasından kaçmak, bir an için tüm benliğimizle nefes almak istediğimizde, farklı yollar buluruz. Kimi zaman müzik bizi sarar, kimi zaman kitapların dünyasına dalıp gideriz. Ama sonunda, her birimiz kendi yolculuğumuzda kayboluruz. Ve belki de, kaybolduğumuz yerde kendimizi buluruz.
Koku kışkırttığı ölçüde kokudur. Beden de o zaman bedendir. Hem koku doğası gereği cinseldir. Cinsellik saçar. Bu ağır koku bile olsa. Kokuları okumalı. Bir kaya ile buluşur, konuşur gibi dokunmalı kokulara. Bir tanı masasına yatırmalı sonra.
O büyülü dünyayı avuçlamalı.
Sayfa 81 - Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2006.Kitabı okuyor
Kitabın kapağını açtığı anda tekrar o büyülü dünyanın içine adım atabiliyordu
‘Örtülü güzellik’. Ayartıcıdır.
O ölçüde de büyülü.
Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2006.Kitabı okuyor
Notaların büyülü dünyası.
Müzik, şimdi ağır ve nostaljik bir tango çalıyordu. Sinirleri gevşeten güzel, fakat kuvvetli bir kokuyu andıran bir tango... İnsana yaşamak ve ölmek arzusunu aynı anda telkin eden acayip bir beste. Basit, fakat kavrayıcı...
10 karanlık öykü
Merhabalar, 
Lanetli Tavşan 
Bora Chung un okuduğum ilk eseriydi, hatta bir Güney Koreli yazardan okuduğum ilk eserdi.
Eser, esere ismini de veren lanetli tavşan da dahil ortalama 25 sayfalık 10 karanlık öyküden oluşuyor. Çok fazla öykü okumayı sevmesem de esere bir şans vermek istedim fakat genel olarak eseri beğenmedim. Lanetli tavşan ve birazda "evim evim güzel evim" ile "rüzgarın ve kumların hükümdarı" adlı öyküler dışında beğendiğim öykü olmadı.
Öyküler karanlık ve büyülü bir çerçevede oluşturulmuş. Fakat bana göre öykülerin derinliği ve temelleri iyi kurgulanmamis.
Eserin dili gayet basit bir iki hata dışında çeviri ve basım düzgündü. Eser bana Black mirror ve love, death& robots serilerinden kısa öyküler okuyormuş gibi hissettirdi. Eseri tavsiye edeceğimi sanmıyorum. Biraz zaman geçtikten sonra esere dair aklımda çok fazla bir şey kalmayacaktır.
*Gülten Akın
O sonsuz beyazlığa, kimsenin söylemediği o büyülü dizeyi düşeceksiniz. "Ben'in korkuluksuz köprüleri"nden" *geçiş başlamıştır. Mezarları hayata katan bir maceradır bu. Siz biriciksiniz, sözünüz sizden biricik. İnsanın kendi sesinden daha dokunaklı ne olabilir bu kalabalıkta...
Sayfa 39Kitabı okudu
Kaf dağı
Dünyanın bütün şiirleri sizi söyler, bütün şarkıları size söylenmiştir. Çocuk kalbiniz gövdenizde çiçek açmaya baş- lamıştır. İçinizde binlerce karınca dünyayı size, sizi dünyaya taşıyıp durmaktadır. Baktığınız her şey büyülü aynanızdır. Sesiniz billur gibi açar ağzınızda. Parmaklarınız saçlarınız- dan değil gökyüzünden taşar. Bütün sesler bir uzaklık hevesi, bir arzu atlasıdır. Bütün masallar siz olursunuz. Kafdağı her gün gidip geldiğiniz bir murat yoludur. Leyla sizden ayrılır, Mecnun'a çöller kurarsınız. Evler her gün biraz daha küçü- lür. Bütün kızlar o küçük odalarda güzelleşir. Pencereler siz baktıkça kapanır. Kimse acınızı duymuyordur! Her şey bir incinme yumağına dönmüştür. Sokaklar yalnızlığınızın ıslı- ğı olur. Bir avuç mahallelerde bir şarkı boyu gider gelirsiniz. Sonsuzluğun elifi başlamıştır. Sizi insan içinden çekip alan aşk, götürüp insan içine katmaktadır yine. Okuduğunuz her şiir, her hikâye içinizdeki nar ocağına düşer. Bütün kitaplar sizi söylemektedir. Yeni bir büyümedir bu, acının bile yaşama gücüne, dünya bağışına dönüştüğü.
Sayfa 38Kitabı okudu
Yanında kimse yokken, birlikte olmaktan hoşlandığı, ona ait olan, dönüp "Şuna baksana canım" diyemez miydi? Evet, insan "canım" diyebilirdi ve bu tatlı kelime, sadece sevdiği birine söylemekle bile insanı mutlu ederdi.
Sayfa 160Kitabı okuyor
