Elleri cebinde sallana sallana yürüyen meczup gibiydim ,
Güneş yüksel miş çiçekler açmış kimin umrunda,
Soğuk ve durgun denizden farksızdı yüreğim
Suskunluktan lâl olmuş dillerim,
Buz gibi bakıpta görmeyen gözlerim,
Kara kalem ile çizil miş gibi derin ve sonsuz çizgiler...yüzümde..
İşkence görmüş kalbim bedenimin hatrına mecâlsiz atıyor,
Bir parça kalmış inancım ve ondan büyük olan umudum,
Bir gün evet bir gün beni hayata bağlayan tek o umut
Gün gelip müjdeyi vericek ve hiç olmazsa huzurla ölmenin mutluluğunu yaşatıcaktı..
Bahçenden güller yüzünden tebessüm kalbinden huzur eksik olmasın,benim olsan da olmasan da..
Seninle suları yeşil bir ırmağın kıyısında buluşmak, saçlarının kokusundan öpmek, içime çekmek ve serin soluğundan içmek, sana sarılmak, kucaklamak, uçmak isterdim…
Ama nafile, aramızdaki bütün yollar kapalı... Bütün dallar kesik... Yokluğun buz gibi soğuk... Üşüyorum... Yüreğim de donmuş sanki, gözlerim de...
Ateşler içinde bedenim... Öyle bir üşüme ki, hiç bir şey ısıtmıyor artık. Bütün uzuvlarım uyuşmuş. Ezip geçiyor ruhumu acılar...
Nuri CAN
Emilia yorulmuştu. Yoğun bir gündü, Bay Ash'e günün raporunu verdikten sonra biraz dinlenmeyi planlıyordu. Ofisin kapısını tıkladı.
"Girin." kapıyı yavaşça aralıyarak girdi içeri.
"Bay Ash, yeni kazançlar elde ettik. Ayrıca karşı kalenin ajanlarından birkaç kişiyi yakalamayı başardık." Ash bu duruma sevinmişti
Bak size herkesin bilmediği çok ince bir sır vereceğim.
Eğer soğuk suda yıkanamıyor ya da duş alamıyorsanız, bu sizi şiddetle korkutuyor ürkütüyor ya da buna gelemiyorsanız..
İsmini vermek istemiyorum ama, siz isteseniz de istemeseniz de, farkında olsanız da olmasanız da, hatta bunu şiddetle inkar etseniz de.
Mutlaka sizde negatif enerjiler
Herkesin içine sığdırdığı bir gökyüzü vardır. Kiminin mavi kiminin gri! Yüreğinde büyüttüğü çizer gökyüzünü, o renk verir mehtabına. Kalbi kırık olanın kaleminden mavi sızmaz, hüzün ve acı taşır mürekkebi. Ne amansız savaşlar vermiştir kendi yüreğinde. Sonra susar bir köşede öylece, önemsizce; hiçbir şeyi önemsiyormuşçasına, hayatı rast gele yaşıyormuşçasına. Umursamazlık değildir gözlerindeki izler. Her gece yarısı, her uykuya hasret keder sancısı, yaşlar dökülür yastığına. Karanlık bastıkça geceye içine dolan acılar karabasan gibi çöker yatağına. Ve Soğuk duvarlar… Sırtını dayadığı karanlık odalarda ki, buz gibi soğuk duvarlar, ne içini yakan acıları soğutur nede o acıların aleviyle ısınır. Soğuk duvarlar… Yabancıdır, titreyen bir nefes gibi soğuk, acıdan nasır tutmuş bir yürek gibi sert. Aşınmaz o dertlerden örülen soğuk duvarlar. Bir balyoz alıp vursan tam ortasına, toplanan bütün kuvvetinle! Tekmelesen o acıları, çıksan bu karanlığın koynundan, göreceksin gökyüzü orada seni bekliyor sana mavisini hazırlamış seherin kucağında nazlı nazlı gülümsüyor. Direnme acılara onun yurdu direnen kalplerdir. Var git yoluna… Çek sineye bırak sitem etmeyi. İsraf etme hediye verilen bu yüreği. Pes de, kaybettim de, yenilgiden yeniden doğmak için.