Berfin
@byzaydgn3
Bu kalabalık ne fena. Bu sokaklar bu suratı asık adamlar, isteksizce işine, okuluna, vesaireye gidenler, etrafta büsbütün çirkin binalar, mutsuz herkes, korkunç bir manzara. Sonra bir sessizlik hasreti içimizde, bu gürültü ne fena. Baran'ın dediği gibi: "Bir insan susunca, sesi içinde dolaşmaya başlıyordu. İyice yayılıyordu. Sonunda gözlerde, ellerde, oturuşta, yürüyüşte, ette kemikte çın çın ötmeye başlıyordu bu ses. Dünyayı anlamak için susmak yetiyordu." Şöyle her şey ve herkes bir sussa. Kendimize gelsek... Var olun.
Bir şeylerin yokluğunu bilmeden varlığını, nahoşluğunu bilmeden hoşluğunu idrak edemiyor insan. Kim bilir, yaşanan bazı meseleler değerini anlamamız içindir bir şeylerin. Makbule Aras, "Ne garip, insan da meyve misali, en olgunluğa ulaştığında toprağa düşüyor, hamken de kekre bir tat bırakıyor ağızda. Belki de o kekre tat var olduğu için olgun meyvenin tadını beğeniyoruz." der ve ekler: "Zıddıyla anlam kazanıyor her şey." Yokluğun da nahoşluğun da kıymeti buymuş. Var olun.
Reader Follow Recommendations
İyi geceler . Mutsuz, umutsuz, hayalsiz bir tekdüzeliğin içinde kalmaktan sıkılmaz mı insan? Sıkılır, sıkılır da bundan kurtulmak için kılını kıpırdatmaz bazen. Ne tuhaf. Mahpus'taki gibi: "Bana acı çektiren sıradanlıkların ortasında, olduğum yerde sayıyordum." Biraz klişe olacak ama zaman affetmiyor sevgili okur. Bize acı çektiren sıradanlıkların tümünden kurtulmak için bugün bir adım atmalı. Hemen, şimdi. Var olun.
Yeni bir âdet çıktı ki, ne arkadaşlık ne sevmek: Yalnızca güzellikleri, iyi zamanları paylaşmak istiyorlar artık. Bir sıkıntı bir dert oldu mu, insanın yüzüne baka baka sus diyorlar âdeta. Ne tuhaf. Leylâ Erbil, "İnsan mutsuzluğunu birileriyle paylaşarak dayanabilir bu dünyaya," der. Dünyaya birlikte dayanabileceğiniz kim varsa onlara sarılın sevgili okur. Sarılın, bırakmayın. Var olun.
İyi geceler . Modern çağ böyle işte, her kararımızdan her davranışımızdan ötürü müthiş bir mesuliyet müthiş bir duygu yükü var üzerimizde. Bundandır ki Tanizaki şöyle sorar: "Kalp denen ufacık makine, insanın yükünü nasıl taşıyacak?" Sahi, ufacık kalbimize çok yüklenmiyor muyuz sevgili okur? Hafiflemeli. Var olun.
Ben geldim geleli açmadı gökler;
Ya ben bulutları anlamıyorum,
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler
Hayat bir ölümdür, aşk bir uçurum
Ben geldim geleli açmadı gökler