Yaşarken kendimi eylemlerinde kendime yansıtamaz, kendimi başkalarının gördüğü gibi göremez ve bedenimin karşısına geçip, yaşayışımın başkalarınca gözlemlenen haline bakamazdım. Aynanın karşısına geçtiğimde, sanki içimde bir tutukluk oluyor; doğallığım yitiyor, hesapsız ve içten mimiklerim sona eriyor, hareketlerim bana yapmacık gibi görünüyordu.
Yaşadığımı göremiyordum.