Öten durnalar mı göğün afsunu?
Hayâl arşa çeker göz uykusunu.
Hicran perdesini, gam duygusunu
Serip akşamlar,
Garip akşamlar.
Sayfa 305 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Düşünülmüş plânlar,
Gerçeklenmiş yalanlar...
Sayfa 296 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Sanki dünya dağılır,
Dargın gökler boğulur.
Sayfa 295 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Burda yaşlı komşu tapılar,
Günahsız yahşılar yetir, ey hayat!
Sayfa 293 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
İki hasret yüreğin
Çırpa çırpa vurması-
Vüsala yürüş oldu.
Bu görüş ilk sevgiye
Belke son görüş oldu!
Sayfa 246 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Bir tâlihin oyununda cütlenmiş zarık,
Yüz il koşa atılsak da koşa düşmerik.
Bir zerrenin ışığına milyonlar şerik,
Dünya senin,
Dünya menim,
Dünya heçkimin...
Sayfa 240 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Çekil, çekil, ey gaspkâr!..
Ben, bu yurdun öz sesiyim.
Lâzım değil sıska bulak,
Ben ummanlar teşnesiyim.
Sayfa 235 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Aşka, ülfete lâyık
Bir can gördüm men orda.
Aşkını, ülfetini
Satan gördüm men orda.
Sayfa 226 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Gel el-ele verek , eller, ay eller
Düşmanlara bakıp hemrey olak, gel?
Sayfa 213 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Gözüme dikilen gözlerde gazap:
— Şâir, bes bu derdin nedir ilâcı
— Temkin! söyleyirem, vahdet! deyirem,
Hereye bir cüre verirem cevap.
Gâh cür’et!, gâh da ki gayret! deyirem,
Deyip öz-özüme verirem azap.
Sayfa 212 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Nağmeleri başka dile çevirmek
Ondan nûru ayırmaktır, ay balam.
Sözü sese, gülü etre böl görek,
Mümkün müdür?
Mümkün değil,vesselâm!
Sayfa 183 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Amma seven kalb üçün bundan büyük ceza yok
Aklı uyaklar üçün keder varsa, kaza yok.
İnansaydım sevgine,
Vallah, revâ bilmezdim heç bunu da ben sana.
Sayfa 182 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Öz kalbindeki
Işıklı dünyaya kapandı Veysel.
Sayfa 179 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Kazadan, kaderden hele uşakken
Gözleri tutuldu Âşık Veysel’in.
Getdi arkasınca, o getdi erken
Kalbinde yakdığı odun meş’alin.
Sayfa 178 - Kültür BakanlığıKitabı okudu
Hem lâl olduk, hem de kâr.
Lâllik, kârlıktan doğar.
Niye lâl olduk gören?
Bunu bilirsen mi sen?
Sayfa 178 - Kültür BakanlığıKitabı okudu