"Zaten yalnız çocuklar ne aradıklarını bilirler,"
dedi Küçük Prens. "Bezden bir bebeğe bütün zamanlarını verirler, varsa yoksa o bebektir; ellerinden alınsa ağlarlar."
kitabı tekrar okumak ne kadar iyi geldi. insan büyüyor ve gerçekten gerçekliğe bi o kadar bağlanıyor. sayılar saymaya başlıyor. topluyor, çıkarıyor, bölüyor. önemli işler diyor bunlara. üç yıldır yapmaya başladığım gibi. utanıyorum kendimden. utanıyorum, gerçekliğe bu kadar bağlandığım için. gerçekliğe odaklanıp saymaya, toplamaya başladığımdan beri ne aradığımı unuttuğum için utanıyorum. dediğin gibi Küçük Prens, “Zaten yalnız çocuklar ne aradıklarını bilirler.
Hoşçakal Küçük Prens.
Küçük PrensAntoine de Saint-Exupéry · Can Çocuk Yayınları · 2015235,3bin okunma
"Güzelsiniz ama boşsunuz," diye ekledi. "Kimse sizin için canını vermez. Buradan geçen herhangi bir yolcu benim gülümün size benzediğini sansa bile o tek başına topunuzdan önemlidir. Çünkü üstünü fanusla örttüğüm odur, rüzgârdan koruduğum odur, kelebek olsunlar diye bıraktığımız birkaç tanenin dışında bütün tırtılları uğrunda öldürdüğüm odur. Yakınmasına, böbürlenmesine hatta susmasına kulak verdiğim odur. Çünkü benim gülümdür o."
O zaman sen de kendini yargılarsın. En gücü de budur zaten. Kendini yargılamak başkalarını yargılamaktan çok daha güçtür. Kendini yargılamayı başarabilirsen gerçek bir bilgesin demektir.
Sevdiğimiz çiçek milyonlarca yıldızdan yalnız birinde bile bulunsa yıldızlara bakmak mutluluğumuz için yeterlidir. ‘Çiçeğim işte şunlardan birinde,’ deriz kendi kendimize.
İnsanın arkadaşını unutması ne acı. Kaldı ki arkadaşı olan kaç kişi var içimizde? Bir gün onu unutursam gözleri sayılardan başka şey görmeyen büyüklere dönerim.