Her birinin öyle çok kaygısı vardı ki gün yetmiyor olmalıydı onlara; belki de gönülleri kısacık ömürlerini uykuya harcamaya razı olmadığından gözlerini yarı yarıya perdeleyip kestirmeyi yeğliyorlardı, hayatın hiç değilse yarısını görebilmek, karanlığı duyup gündüzün zaruretlerini unutmak için.
Çocukluk anılarından bilirdi ki, uzun bir ayrılığın ardından tanıdık bir yeri yeniden görmek tuhaf ve üzücü gelir; yüreğin bağlılığını korumuştur mekâna, oysa kıpırtısız nesneler seni unutmuştur, anımsamazlar, yokluğunda hareketli ve mutlu bir
hayat yaşamış gibi yabancılarlar seni, duyguların karşılıksız kalır, acınası, meçhul bir varlık gibi dikilirsin karşılarında.
Başkalarında bulunmayan şeylere sahip olan sizler, eğer bunu anlıyorsanız, kendinizi koruyabilirsiniz. Eğer nedenleri sonuçlarından ayırabilirsiniz, eğer Paine, Marx, Jefferson, Lenin’in nedenler değil, sonuçlar olduğunu anlarsanız, yaşamınızı sürdürebilirsiniz. Ama siz, bunu anlayamazsınız. Çünkü mülkiyet sizi sonsuzluğa kadar ”ben” olarak dondurmuş ve sonsuzluğa kadar sizi “biz” den ayırmıştır.
