Cahit Koytak

Cuma hutbelerini neden müftüler veriyor? “Yerlere çöp atmayın, çok ayıp; 23 Nisan, neşe doluyor insan...” Yazarlar neden çıkmasın ki minbere? Atasoy Müftüoğlu'nu minberde hayal ediyorum: "Cami inşa etmeden önce bilinç inşa etmeliyiz." Bir başka şehrin merkez camisinde İsmet Özel vaaz veriyor: "Ne derler acaba diye kahrolası bir put vardır." Abdurrahman Arslan haykırıyor diğer şehrin en büyük camisinde: "Bizler Müslümanız, ya adaletli olacağız ya da cehenneme kadar yolumuz var!" Sezai Karakoç hesap soruyor: "Çevrenizde olup bitenlerin olup bitmemiş olması için ne yapıyorsunuz?" Ömer Faruk Dönmez ihtar ediyor: “Modernizm bir işgal biçimidir. Meşgul ederek işgal eder insanı." Kemal Sayar ruh hassaslarını tedavi ettikten sonra reçete yazıyor: "Ahlak, başkalarının acıları için de harekete geçmeyi gerektirir." Gökhan Özcan "Hu!" diyerek başlıyor söze ve cemaate sesleniyor derviş nidasıyla: "Herkesi ağzından çıkan sözle, yüreğinden çıkan sesi aynılaştırmaya çağırıyorum!" İbrahim Tenekeci şükür makamında: "Allah'a bizi ölümle tedavi ettiği için şükretmeliyiz. Yoksa hepimiz hırs kanseri olurduk." Mustafa Kutlu sırrı ifşa ediyor: "Dünyayı da insanı da tüketen, Allah'sız ve ruhsuz sistemi tek bir şey durdurabilir. Onun anahtarı bizde. Nedir o? Kanaat." Cahit Koytak amin dedirtiyor her dize sonrası: "Beni bana aldattırma Allahım! Muhtaç etme, rüsva eyleme beni!

..odadaki nesnelerden biri
"bak insanoğlu, diyor, kendini yiyip bitirme öyle,
insanın kendisi de dahil,fani olan
hiç kimse, hiçbir şey
bu kadar derin kazmaya gelmez,
deliniverir."


cahit koytak