"Tek ölümsüzler sanatçılardır, şairlerdir, yazarlardır, düşünürlerdir. Şimdi ünlü olmasalar bile, ileride değerleri anlaşılacaktır. Çamurlu bir su birikintisine, bembeyaz, ışıl ışıl ışıldayan çok güzel bir çakıltaşı atmışlardır onlar. Çamurlu sular nasıl olsa bir gün çekilecek, o güzel çakıltaşı gün ışığına çıkacaktır."
“Ne kadar konuşursan konuş, ne kadar açıklarsan açıkla. Ne kadar bağırırsan bağır. Asıl izah, sustuklarındır.”
Sayfa 258 - Karan Ali ÇakılKitabı okuyor
" Kendini sevemezsen, bir başkasını da sevemezsin. "
Dokuz YayınlarıKitabı okudu
"... Ne zaman geceyi tutan bir sabaha uyansam, dünyanın çok acımasız bir yer olduğunun bir kez daha farkına varıyorum."
Dokuz YayınlarıKitabı okudu
"Ben can sıkıntısından korkuyorum." Bu sözüyle Marie-Antoinette, dönemin ve bütün toplumunun parolasını söylemektedir. XVIII. yüzyıl, sonuna yaklaşmış, amacını yerine getirmiştir. Devlet kurulmuştur, Versailles yapılmış, teşrifat mükemmelleştirilmiştir, aslında sarayın artık yapacak işi kalmamıştır; mareşaller -savaşılmadığından artık yalnızca üniformalı birer korkuluk olmuş, piskoposlar -bu nesil Tanrı'ya inanmayı bıraktığından- mor cüppeli kibar beyefendiler haline gelmiş, kraliçe ise -yanında gerçek bir kral ve eğitilecek bir veliaht olmadığından şen şakrak bir hoppa olup çıkmıştır. Can sıkıntısı içinde ve hiçbir şey anlamadan durmaktadır hepsi de, dev dalgalarla akıp gelen çağın karşısında; bazen meraklı ellerini daldırıp pırıldayan birkaç çakıltaşı çıkarırlar; o azametli unsurla, parmaklarını hafifçe yalayıp damlalar sıçrattığı için, çocuklar gibi eğlene güle oynarlar. Fakat hiçbiri selin süratle, gittikçe hızlanarak yükseldiğini fark etmez, sonunda tehlikenin farkına vardıklarında ise kaçacak yer kalmamış, oyun çoktan kaybedilmiş, hayat harcanmış olur.
Zamanı yenemeyeceğini anladığın zaman, onunla savaşmayı bırakıp, onunla yaşamaya alışıyordun.
"Şimdi, o mahşerin ateşi kimi yakacak?"
Çünkü gidilmemiş her yarın, bugünün ölüm döşeğidir...
Sağır bir insana, o çok sevdiğiniz şarkıyı dinletip, aynı şeyleri hissetmesini beklemek gibiydi...
Güneşin yaktığı siyah kanatlar.