"Hacı" diyordu, "şu dünyada ne mert, ne izzetinefis sahibi insanlar var. Bak şu adama. Ölmeden öldü gitti. Bir bıraksalar buradan, alimallah, o Köyü yerine bir eder. onları kıyık kıyık keser. "
Okurken ne Efeler ne yiğitler var, vay be diyeceğiniz bir kitap. Çakırcalının Iraz'a yaptığına çok kızmıştım. Bu nedenle biraz ondan soğumuştum. Ama ölümü beni çok etkiledi... Evi yakılırken Çakırcalının izlemesi içimi acıttı. Dudaklarında acı bir gülümsemeyle sadece izledi. Osmanlıya güvenemeyeceğini o da anlamıştı. Bu yaşadığı hayal kırıkları, onun normal bir köylü gibi yaşamak istemesi, düze inmeye çalışması içinizi burkuyor okurken. Ne yaparsa yapsın kızamıyorsunuz. Çok üzüldüm ölümüne. Yaşaydı Milli Mücadelede Mustafa Kemal'in yanında olurdu kesinlikle diye düşünüyorum.
Zenginlere zulmeden fakiri fukarayı gözeten klasik bir Yaşar Kemal eseri aslında. Ama her kitabında büyüleniyorum...
Çakırcalı EfeYaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 20125,2bin okunma
“Şu insanoğlu var ya, Hacı, çiğ süt emmiş, güven olmaz derler ya, yalan! Güven olur. Onlara azıcık iyilik et, seni baş tacı etsinler. Öyle değil mi, Hacı?”