Mary Oliver, Ulak... Deniz Bağan esintisi ile...
Benim işim dünyayı sevmek.
Burada günebakanlar, orada sinekkuşu -
benzer bir tatlılığın arayışındalar.
Burada kabaran maya, orada mavi erikler.
Burada istiridye, alacalı kumun derinliklerinde.
Botlarım mı eski? Paltom mu yırtık?
Artık genç değil miyim ve hala yarı-mükemmel bile olamadım mı?
O halde neyin gerçekten önemli olduğuna odaklanayım
ki benim işimdir bu:
çoğunlukla kıpırtısız durmak ve hayret etmeyi öğrenmek.
Sinekkapan, hezaren çiçeği.
Çayırdaki koyun ve çayır.
Benim işim çokça sevinmek, çünkü bunun için gereken her şey
mevcut,
benim işim şükran, bir zihin ve kalp
ve bu beden kıyafetleri,
bir ağız verildiği için,
güveye ve çalıkuşuna, uykulu istiridyeye,
sevinç çığlıkları atmaya yarayan,
hepsine, yeniden ve yeniden
nasıl da sonsuza kadar yaşadığımızı anlatan.
Mary Oliver