336 syf.
·
Puan vermedi
Çocuğunu ölüm döşeğinde son bir defa öpememiştim. Hatta ertesi sabah cenazesini bile ta uzaktan takibe mecbur oldum. Komşular beni tanımayanlara uzaktan parmakla gösteriyorlardı. Kimse bana acıyıp bir tek teselli sözü söylemedi.
Çocuğumun mezarına ancak kalabalık çekildikten sonra gidebildim. Orada bile hala beni görenler varmış gibi ağlamaya cesaret edemiyordum.
Sayfa 154Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Bazı boş odalar içlerinde bir zamanlar yaşamış insanların izlerini taşırdı.Ama bu yokluğun boşluğuydu,varlığın değil
Sayfa 20Kitabı okudu
Dünya kötü adamlarla, uyanıkken de görebildiğin kötü rüyalarla doluydu
Sayfa 293Kitabı okudu
Eğer herkes Tanrı'yı görebilse,kim kiliseye gitmeye zahmet ederdi?
Sayfa 234Kitabı okudu
