Çamur atmak moda olmuşsa, şaşırmam, zira,
Eli balçıkta rezilin, atacak bir şeyi yok!
(Seyri)
Sayfa 6Kitabı okudu
Üzerine çamur atmak isteyenlere söylemiş..
Yıldız olmak istersen, ışığını azaltmamalısın onlardan!
Sayfa 60Kitabı okuyor
Okumak
... okumak gerek. Türkiye'de okumak diye bir olay yok. Kötülemek, çamur atmak var, okumak yok. Hayır okumuyorlar. Beğendikleri yazarları bile okumuyorlar.
Sayfa 59Kitabı okudu
muazzam bir paragraf
hayatı yaşanılır kılan da bu değil miydi zaten! Günahla dolu bir lağım çukurundan ahlaki bir görkemin yükseldiğini görmek; kendi kendine doğrulup, çamur damlayan gözlerle uzaklardaki belli belirsiz güzelliğe ilk kez bir bakış atmak; zaafları irade zayıflığının ahlaksızlığın ve hudutsuz vahşiliğin içinden gerçeğin ve gücün yükseldiğini ve yüce bir ruhsallığın bağışlandığını görmek…
Sayfa 164Kitabı okudu
Aspasia
Aspasia, Perikles döneminde Atina'nın en ünlü kadınıydı.
Bunu şu şekilde dile getirmek de mümkündür: Aspasia döneminde Atina'nın en ünlü kişisi Perikles'ti.
Düşmanları onun hem kadın hem de yabancı olmasını affetmiyor, sırf çamur atmak için ona utanılacak bir geçmiş atfediyor ve yönettiği retorik okulunun basit genç kızlar yetiştiren bir yer olduğunu söylüyorlardı.
Düşmanları onu ayrıca tanrıları küçümsemekle itham ettiler ki, böyle bir suçun cezası ölüm olabilirdi. Perikles, bin beş yüz erkekten oluşan bir mahkemenin önünde onun savunmasını yaptı. Perikles, üç saatlik konuşmasında onun tanrıları küçümsemediğini, ama tanrıların biz insanları küçümsediklerine ve anlık insani mutluluklarımızı mahvettiklerine inandığını söylemeyi unutsa da, Aspasia beraat etti.
O günlerde Perikles karısını yatağından ve evinden çoktan atmış, Aspasia'yla birlikte yaşıyordu. Ve onunla ilişkisinden doğan oğlunun haklarını korumak için bizzat dikte ettirdiği bir yasayı ihlal etmişti.
Sokrates bazen Aspasia'yı dinlemeye dalıp derslerini kaçırırdı. Anaksagoras onun fikirlerinden alıntılar yapardı.
"Bu kadın hangi becerisi ya da kudreti sayesinde en üst düzey politikacılara hükmediyor ve filozoflara ilham kaynağı oluyordu?" diye kendi kendine soracakh Plutarkhos.
Sayfa 74Kitabı okudu
Yalnızlığa alışamıyordu insan. Yalnız olan insanlar bazen 'ben böyle iyiyim' veya 'bunu ben seçtim' gibi şeyler söylüyorlardı ya,
külliyen yalandı. Kimse bu kalabalık içinde yalnız kalmayı yakıştırmazdı kendine. Etrafında bir kişi bile olsa olsun ister. Bir Allah'ın kulu da beni düşünsün, gece yatarken üzerimi örtsün, eve gittim mi diye merak etsin ister. Ve sırf bu yüzden 'ben böyle iyiyim' der. Elde edemeyince çamur atmak insanlığın şanından değil mi?
