Üç yıl öncesine kadar kendime,guzellgime guvenirdim. Ama yalnızca o güne kadar üç yıl öncesinin o gününe kadar. O gün Koromogawa halamın evinde onunla karşılaşıp kendi çirkinliğimi gözlerinin aynasında görene kadar.
Gecede birilerinin söylediği eski bir şarkı duyulur:
En küçük bir şavktan uzak,
Ey karanlıklara gömülü insan aklı...
Dünya tutkularında yanarsın durmadan,
Sonra bir mum gibi eriyip sönersin
"Durgundu her taraf, ırmak yatağında parıldayan ak taşlardan çağıldayarak akan suların üzerinde kurulu köprüdeki kurumuş yaprak birikintilerini önüne katıp savuracak bir rüzgar bile esmiyordu"