Sen konuşmazsan dünya susuyor biliyor musun? İnsan unutmanın sularını geçti. Kimse kimseyi hatırlamıyor. Anlamını bir gün bile düşünmedikleri bir kalabalık yetiyor herkese. Toprağı ölü bir huzurla değiştiler. Gökyüzünü can sıkıntısıyla değiştiler. Kimse bir başkasına misafir olmuyor. Acı bitti. Zaman yok. Gönül soğuk. Sevme korkusu öyle kötürüm etti ki herkesi, yalnızlıktan bunalan insan, dönüp yine kendi yalnızlığına sığınıyor.
Sayfa 12Kitabı okuyor
Hiçbir şeye öfke duymuyorsun. İnsan boylu boyunca bir hastalık. İnsan korku. İnsan yıkım. İhtiraslarının külü insan. İnanmıyorsun artık. Anlamamak değil, inanmıyorsun! Can sıkıntısı değil, inanmıyorsun! Yaşamak korkusu değil, inanmıyorsun!
Sayfa 10Kitabı okuyor
Can korkusu sırayı, saygıyı, edebi çoktan unutturmuş; kalabalık yek-vücut, dağlanan bir cinnet bedenine dönüşmüştü. İltimas, tarafgirlik ve acımasızlıkla birleşmiş; savaş zenginleririnin yolu açılmıştı çoktan.
Seni tam bulduğum anda yitirmenin korkusu
Tam yitirdiğim anda bulmanın sevinci,
Seni treni kalkan bir yolcunun telaşı,
Seni ilk öyküsünü bitiren genç bir yazarın hevesi,
Seni kayaları parçalayarak akan bir ırmağın deliliği,
Seni güneşin tembel bakışları altında
Uzanan başakların dinginliği,
Seni bayramlık için para biriktiren
Küçük bir çırağın sabırsızlığı,
Seni bilmem hangi zalim kurşunun
Kırdığı kanadına söz geçiremeyen
Göçmen kuşun çaresizliği,
Seni zorlu yollardan sonra karşılaşan
Kavga arkadaşlarının neşesiyle,
Batarak kirpiklerime kadar gümüşten denizlere
Vur emriyle aranan bir kaçakmışsın gibi
Taşırım can evimin en saklı yerinde...
Sayfa 55
Kendisine kalsa dansozlugu yegleyen genc bir kadin esi dostu kinamasin diye hukuk egitimi goruyordu. Sozumona sigara ve icki kullanmadigi icin mutlu olan bir adam olumun soguk nefesini ensesinde hissediyor. Sahilde gulerek kosan ciftin gulmesinin altinda yaslanma, can sikici olma, hastalanma korkusu yatiyordu. Korku, korku, korku, Hayat giyotin golgesinde teror rejimiydi.
Sayfa 81
Asırlar önce Shakespeare o muhteşem 129. sonesinde, “Acıkan şehvet, ruhu ezip geçer,” demişti.
O açlık, “aşka veda”yı getirdi.
Ama yine o sonenin dediği gibi:
Ne tuhaf ki dünyada bunları bilen çok
Ama cehenneme götüren cennetten hiç kaçan yok.
Sonunda cehennem korkusu olsa da bizi yaşatan, o cennetin hayalidir.
Veda etsek de biliriz ki aşk, her daim ihtimal dâhilindedir.
CAN SANAT YAYINLARI 1. Basım: Mayıs 2012
E-kitap 1. Sürüm Ocak 2014, İstanbulKitabı okudu
Adaletin en kötüsü geç tecelli edendir. Sonunda hüküm isabetli olsa da geciken adalet zulümdür... Orhan Gazi
Güven kontrole engel değildir. Türk Atasözü
Hak arayan varsa hakkını verin, başkaldıran varsa başını kesin...II. Abdülhamid Han
Allah ve peygamber korkusu bilmezler unutmayın; intikam gecikir ama asla yaşatmaz... Sultan 4. Murad
Devletleri yıkan tüm hatanın altında nice gururun gafleti yatar.. Yavuz Sultan Selim
Yapmak istediğimi sakalımın bir teli bile bilseydi, o teli hemen koparır ve yakardım. Fatih Sultan Mehmet
Yenileceğinden korkan, daima yenilir... Sultan Yıldırım Beyazıt
Türk çocuğu öksüz kalır, yurtsuz kalmaz.. Nene Hatun
Bana Türklerden kurulu bir ordu verin, dünyayı rehin alayım... Napolyon Bonaport
Siz çoksunuz, biz Türk.. Bilge Kaan
Biz öldürme meraklısı değiliz, sadece inandığımız değerler uğruna can verir, can alırız.
İnanmıyorsun artık. Anlamamak değil, inanmıyorsun! Can sıkıntısı değil, inanmıyorsun! Yaşamak korkusu değil, inanmıyorsun! Ruhun hazan mevsimi bu.
Sayfa 10Kitabı okudu
Vatan
Kan ile kılıçtır görünen bayrağımızda
Can korkusu gezmez ovamızda dağımızda
Her köşede bir kurt yatar toprağımızda...
Sayfa 22Kitabı okudu
