Açıkçası ben bu kitabı geçen sene otelde görmüştüm ve canım sıkılana kadar kesinlikle okumam diyordum çünkü dışına bakınca saçma bir kitap çıkacakmış gibi gelmişti. Evet bir çok insan gibi bende kitapları kapaklarıyla yargılıyordum ama bu kitap benim yargılarımı biraz da olsa yıktı. O gün can sıkıntısına başladığım ve sevdiğim kitabı bir sene sonra satın alıp kendi kitabım olarak okudum. Kitaptan birbirinden ciddi anlamda çok farklı neredeyse zıt kutuplar olan dört kadının hayatının bir örgü kursu sayesinde birbirine bağlanışı ve insanların zamanla ön yargıları yıkıldıkça yanıldıklarını anlamaları çok hoşuma gitti. Zamanla dördünün de hayatlarının nasıl değiştiğini gördük. Aynı zamanda hiçbir zaman umudumuzu kaybetmememiz gerektiği de güzel bir şekilde anlatılmış. Kitap çok akıcı ve insanı kendine bağlıyor. Yazarın diğer kitaplarını da aldığıma çok mutluyum hemen devamına başlamayı düşünüyorum. Herkese tavsiye ederim.
Bir solukta okuduğum, harika betimlemelerle kendimi satranç maçlarını gerçekten izliyormuşum gibi hissettiğim, satrancı sayesinde şu cümlelerle farklı gördüğüm kitaptır. "aslında satranç da bir bilimdi, bir sanattı, hazreti muhammed'in gökyüzü ile yeryüzü arasındaki boşlukta bulunan tabutu gibi, bu kategoriler arasında boşlukta dolanmaktaydı, karşıtlıklardan oluşma bütün çiftlerin bir defaya özgü birleşmesiydi; sonsuz eski, ama buna rağmen sonrasız yeniydi, kuruluşu bağlamında mekanikti, ama yalnızca imgelem gücü aracılığıyla etkinlik kazanabiliyordu, geometrik açıdan kaskatı bir uzamla sınırlıydı ve bu arada kombinasyonları bağlamında sınırsızdı, kendini sürekli geliştiriyordu,ama durağandı, hiçbir yere götürmeyen bir düşünme eylemiydi, hiçbir şey hesaplamayan bir matematikti, eserleri bulunamayan bir sanattı, özden yoksun bir mimariydi, fakat öte yandan, kanıtlanmış olduğu üzere, varlığı ve oluşu açısından bütün kitaplardan ve eserlerden daha kalıcıydı, bütün halklara ve zamanlara ait bulunan, can sıkıntısını öldürmek, duyuları bilemek, ruhu gergin tutmak için dünyaya hangi tanrının getirdiği kimsece bilinmeyen tek oyundu."
Öncelikle "Stefan Zweig" okumayı neden bu kadar geciktirdim diye kendime soruyorum."Satranç" okuduğum ilk kitabı oldu.Ve devamı da gelecektir.
Yetmiş sekiz sayfaya neler sığdırılabileceğini gösteren sayılı yazarlardan biri.
Satranca bakış açımız, aslında sadece oyun olmadığı, bir çok anlam taşıdığını Zweig kitapta çok güzel
Santranç'a dair
"Satranç, insanoğlunun icat ettiği öteki bütün oyunlar arasında kendini bağımsızca rastlantının her türlü tiranlığının dışında tutan ve zafer taçlarını yalnızca tine ya da daha doğru deyişle, tinsel yeteneğin belli bir türüne sunan tek oyundu.
Karşıtlıklardan oluşma bütün çiftlerin bir defaya özgü birleşmesiydi; sonsuz eski ama buna rağmen sonrasız yeniydi, kuruluşu bağlamında mekanik ti, ama yalnızca imgelem gücü aracılığıyla etkinlik kazanabiliyordu, geometrik açıdan kaskatı bir uzamla sınırlıydı ve bu arada kombinasyonları bağlamında sınırsızdı, kendini sürekli geliştiriyordu, ama durağandı, hiçbir yere götürmeyen bir düşünce eylemiydi, hiçbir şey hesaplamayan bir matematikti, eserleri bulunmayan bir sanattı, özden yoksun bir mimariydi, fakat öte yandan kanıtlanmış olduğu üzere varlığı ve oluşu açısından bütün kitaplardan ve eserlerden daha kalıcıydı, bütün halklara ve zamanlara ait bulunan can sıkıntısını öldürmek, duyuları bilemek, ruhu gergin tutmak için dünyaya hangi tanrının getirdiği kimsece bilinmeyen tek oyundu. Başlangıcı ve sonu neredeydi bu oyunun?
Tüm bu okuduklarımı niye yazdığıma değinirsek, satranç 'ı daha başka nasıl muhteşem şekilde anlatılabilirdi diye düşünürken yazmış olabilirim.. Hiç oynamamış, hangi şeklin ne anlama geldiğine dair hiçbir fikrim olmasa da okuduğum kitaplar kadar ve belki daha da yüksek seviye de bi insanın zihnine, fikrine bakış açısının değişimine yarattığı etkiye hayran kaldım..
Ve en çok da Zweig'in kalemine yeniden hayran kaldım. 76 sf. Kısa öykü sayfalar dolusu yazı okutmuş gibi sağlamasına da.. Mutlaka okuyunuz, tavsiyedir
Okumak, Yazmak ve Yaşamak Üzerine
Kitabın konusunu, muhtevasını oluşturan dört bölümde ayrı ayrı ele almak gerekir. Genel itibarıyla bakıldığında çok okumanın değil nitelikli okumanın önemini; boş zamanın ıstırap ve can sıkıntısını doğurduğunu, “İnsanların çoğunun boş zamanı ne üretir? Can sıkıntısı ve budalalık. Ve Aristo’nun dikkat çektiği gibi cahil insanların boş saatleri ne
Birçok eser çağımızın çeşitli tasvirlerinden meydana gelmiştir. Bu tasvirleri eserde hem kısa bir metnin içerisine sığdırabilmek, hem de bunu yaparken yoğun konulara değinebilmek gerçekten meşakkatli bir meseledir. Kabaca ifade edecek olursak, bu eserde Camus'un yaptığı da budur aslında. Çağlar hakkında uzun uzadıya eserler yazılabilir; belki de
