Tren giderken iki tarafımızda Suriye ve Lübnan'ı sanki safra gibi boşaltıyoruz. Yarın kendimizi Anadolu köylerinin arasında Kudüs'süz, Şam'sız, Lübnan'sız, Beyrut'suz ve Halep'siz, öz can ve öz ocak kaygısına boğulmuş, öyle perişan bulacağız.
Kumandanım harap Anadolu topraklarını gördükçe:
- Keşke vazifem buralarda
İş, kalp yarası çekenler için son can simidiydi..
Sayfa 87 - Doğan KitapKitabı okudu
Eski Öykü
Umut bir öykü adı, başında önde gider.
Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider.
Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,
Anılarla umutlar barışık yönde gider.
Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir.
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.
Yalanlara dönüşür korkular için için.
Sıcaklığını keser duygular, düşünceler.
Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,
Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner.
Karanlığı emzirir yığın yığın gölgeler.
Can ateşi soluk göz bebeklerine tüner.
Bir sure kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,
İnişinin kararan havalarından düşer.
Sayfa 46
Alıntı +4
Durduk yere acıyan can! Yaşamanın acıtması! Tende kıymık! Damarlarda böbrek taşı! Göze kaçan çakıl taşı! İyileşmeye vakit bulamayan ağız yarası! Nefessiz kalış! Boğuluş! Bulantı ve bunaltı! Var olmanın dayanılmaz sancısı! Yaşamak, mide krampları! Yaşamak, yaşamayı başaramamak! Yaşamak, dünden biraz daha ölü olmak! Yaşamak, dünden daha ölü uyanmak!
Umut bir öykü adı, başında önde gider,
Bir ayrım olur sonra, yarası dünde gider.
Bölüşür yaşanmışlar yaşanmakta olanı,
Anılarla umutlar barışık yönde gider.
Bir gün, bir an, bir yerde bir dönemeç belirir,
Dengesini yitirir gecelerle gündüzler.
Yalanlara dönüşür korkular için-için,
Sıcaklığını keser duygular, düşünceler.
Tükenen sevilerin alışkanlıklarında,
Gittikçe donuklaşan ışıklar yanıp söner.
Karanlığı emzirir yığın-yığın gölgeler,
Can ateşi soluk göz-bebeklerine tüner.
Bir süre kanat çarpar artık yorulmuş bir kuş,
İnişinin kararan havalarından düşer.
Sayfa 262Kitabı okuyor
Bir insanın yarası bu kadar derinse, bu kadar dehşetli açılmışsa, aynı şiddette bir merhem gereklidir.
