Seni seviyorum...
Ama isterdim ki; bu senin karnını doyursun, yaranı onarsın, üstünü örtsün, hiç olmadı bir cam pencere açsın, içine su serpsin, sırtın okşansın ve sen uyurken etrafa göz kulak olsun. Oysa hiç bir şey yapmıyor...
Yani seni seviyorum ama bunun bu kadar oluşu beni kırıyor...
Frida Kahlo
![[Fatih]](https://r2.1k-cdn.com/sig/size:96/plain/https%3A%2F%2F1k-cdn.com%2Fresimler%2Fuyeler%2F518179_4db70_1613654545.jpg){kind=small}
Ya da okumak..
İş, kalp yarası çekenler için son can simidiydi.
Mutluluk yaralı büyüyen bir çocuk gibi. Bu yüzden hep tedirgin, hep kaçmaya hazır, hep ürkek bir misafir.
Ah be Ferhat...
"Can sıkıntısından mı bu kadar dayak yiyoruz, dayak atıyoruz birbirimize?"
"Yok be aslan hocam! diyordu narin yapılı Ferhat bile. "Sopaya idman yapmış oluyoruz. Bu seferden ibaret mi ? Bakarsın yarın gene düşeriz karakollara, bodrumlara... Vurdukları zaman, ciğerlerimiz sökülüyor gibi acımaz her yanımız, idmanın yararı olur..."
Zaten her yanım merak, tasa, yanık çam gibiyim.
Sayfa 49Kitabı okudu