”yalnızlıklarımda, anlaşılmamak korkusu duyduğum anlarda, dünyanın üstüme üstüme gelip beni olmadık köşelere savurduğu durumlarda yaptığım şey aynıdır. taşı yüreğime basıp sabrı kaynatırım tencerede ve bir Ömer beklerim, kapıma çuval dolusu umut bıraksın diye. Nedense hep gelir.”