Hapishanedeki en soğukkanlı kişi benim. Bir yolculuğa başlamak üzere olan bir çocuk gibiyim. Gitmeye hevesliyim, göreceğim yeni yerleri merak ediyorum. Aşağı ölüme duyulan bu korku, sıklıkla karanlığın içine dalan ve yeniden yaşayan birisi için gülünç kalıyor. …
İçimizdeki, bizi hayvandan daha fazla bir şey yapan her neyse, tesellisini ve umudunu, insanların günlük dertleri, günahları ya da sorunları arasında değil de maddenin engin ve sonsuz yasalarında bulmalıdır sanırım.
Mutluluk ancak geriye dönüp baktığımızda yaşadığımıza inandığımız bir şey midir? Mutlu olduğumuz zamanlarda bunu fark edemiyor muyuz? Bunu ancak sonradan mı anlayabiliyoruz?
- Bu gerçekten çok aptalca olurdu.
… Ancak bildiğiniz gibi okumak insanı küstahlaştırır. Yarının dünyasında başkaldırabilecek birkaç kişiye mutlaka ihtiyaç duyulacaktır. Sizce de öyle değil mi?