Yaşı küçük ama aklı için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Saatlerce önündeki kitabı okudu ve sıkıldığında ders kitaplarını çıkartıp çalışmaya devam etti. Dikkatine ve azmine hayran kaldım minik:)
Ayrıca kütüphane kurallarına bir o kadar da uyuyor. Birlikte geldiği ablası ile kağıt üzerinde mesajlaştılar ses çıkartmamak için. Halbuki yan masamızdaki yetişkin insanlar sürekli fısıldaşıp gülüyorlardı. Bazı şeylerin yaş ile alakası yokmuş bunu bir kez daha deneyimledim bu olayda:)
Her neyse, kalkıp öpmemek için kendimi sıktığım bu tatlış çocuk.. Umarım yolun hep aydınlık olur.
Bize sadakati ve bağlılığı öğretti. Umudu ve inancı öğretti. Sabrı ve sorumluluğu öğretti. Ama hepsinden öte, Hachiko bize arkadaşlığın gerçek anlamını ve Sevdiklerimizi asla unutmamayı öğretti.
Teşekkürler, Hachiko.