Seni seviyorum da seni sevmeyi eskisi kadar sevemiyorum. Hani eskiden seni sevmenin, birbirimizi sevmenin; yeşil, gevrek bir tadı vardı. Seni güldürmenin lezzeti damağıma yerleşir, orada mutlu mesut yaşardı. Bir şey olduğu vakit ilk bunu koşayım gideyim Asuman'a söyleyeyim tarzında bir haberci telaşı olurdu. Bilmiyorum Asuman bilmiyorum. Kalbim bir kuyunun dibindeki suyun içinde nefes almaya çalışan bir gariban. Yukarı tırmanmaya çalışıyor ama ne yapsın; kuyunun duvarları düz, kuyunun duvarları ıslak.
- Bir Demet Tiyatro
Bir Küçürek Hikaye / Geciken Bahar
…kulpu kırık çini işlemeli fincandan bir yudum aldı ve düşündü. Bıkkınlıklar ve onca kötü yaşanmış, kırık çerçeveli, isimsiz kahramanlı, sayısız hikayeye rağmen (bu hikayelerin çoğu kendisine ait değildi) hayat denilen bazen kısa bazen de uzun ancak içini nasıl dolduracağımız konusundaki tasarrufun tamamen bize ait olduğu bir armağan belki de bir ceza olabilen bu derin muamma… Her şeye rağmen güzeldi. Kötü neticeleri gösteren tüm pencerelere rağmen deneyimlemek istiyordu: kokuları, renkleri, ışıkları, sesleri, fikirleri ve yaşama canlılık veren her şeyi. Biliyordu: Hayatın zıtlıklar üzerine kurulu olduğunu ve ancak bu şekilde bir manaya kavuştuğunu. Pencereden az ışıklı odasına dolan bahar havasını huzurla içine çekti. Gökyüzüne baktı. Hayat akıyor ve mevsimler geçiyordu… Yaşamak lazım geliyordu, her duyguyu minnetle kabul ederek ve bize göz kırparak birbiri ardına geçip giden sonra usulca kaybolan yıldızlara bakıp gülümseyerek…
Şimdi gece ve işte gökyüzündesin. Siyahın içinde grileşen bulutların üzerinde... Hava ılık. Üşümüyor, korkmuyorsun. Dünyaya uzak, yıldızlara ve Ay’a bir o kadar yakınsın. Sadece kendinlesin ve sadece huzurlu bir sessizlik içindesin...
Reader Follow Recommendations
“ve say ki
bütün şiirler gözlerini
bütün şarkılar saçlarını söylemedi
hele nihavent
hele buselik hiç geçmedi fikrimden
ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
içimin nehirlerinden”
İbrahim Sadri
“Gelecek cesurların elindedir, mazide kalmış şüphecilerin değil.”