Şöyle demiş adam kadına;
“Bu kargaşanın, bu acımasızlığın, bu hoyratlığın içinde biz birbirine sığınan iki çaresiz insanız.”
Şimdi gece ve işte gökyüzündesin. Siyahın içinde grileşen bulutların üzerinde... Hava ılık. Üşümüyor, korkmuyorsun. Dünyaya uzak, yıldızlara ve Ay’a bir o kadar yakınsın. Sadece kendinlesin ve sadece huzurlu bir sessizlik içindesin...
“ve say ki
bütün şiirler gözlerini
bütün şarkılar saçlarını söylemedi
hele nihavent
hele buselik hiç geçmedi fikrimden
ve hiç gitmedi
bir topak kan gibi adın
içimin nehirlerinden”
İbrahim Sadri
Reader Follow Recommendations
“Üzgünsün görüyorum, rahatlasana. Hiçbir şey sürüp gitmez: Neşeler gibi dertler de erir biter günü gelince!"
“Gelecek cesurların elindedir, mazide kalmış şüphecilerin değil.”
Cansu Özgür tekrar paylaştı.
Böyle olmasını istemezdim ama hep olurdu. Dünyanın bütün Kızılderilileri yenilir, Spartaküs kaybeder, gün batarken sararır, kuşlar döner, Sadri Alışık denilen hergele her filminde ağlardı. O ağladıkça ben de ağlardım. Nedenimi bilmez ağlardım. Ağladıkça Sadri'ye kıl kapar gıcık olurdum. Üçüncü şahıs olarak kalışına, hep gidici kadınları sevişine, bu gidiciliklerin bir mecburiyet gibi duruşuna, Sadri'nin bu mecburiyetlere, giden kişinin özgürlüğü olarak bakıp, ona ihanet etmemek için kendine İhanet edişine...
Sayfa 19Kitabı okudu
Sevme Sanatı
Sevgi ancak iki insan birbirlerine varlıklarının özünden bağlanır, her biri kendini varlığının özünden tutarsa gerçekleşir. İnsan gerçeğinin de canlılığının da sevgisinin temeli de işte bu “özden tanıma” deneyimidir.
Sayfa 121
