Ez gelek dêşim
Tu b' ser min na kevi
Ti b' dil neyarî
Û dosta bi devi
Min dil û can tev
Sipartine te
Ji bo çi kubar
Tu ji min di revi
Ez pir jê te hezdikim
Ti b' qedrê min nizanî
Ev dilê min gelek
J' bo te xem hilanî
Carek were cem min
Bê je tu cawanî
Te z' pîr û kalkir im
Zeryê tu ciwanî
Ma ne te nadim
Bi vê dinyê tevi
Danasînek û rexneyek li ser romana Bawer Rûken ya bi navê 'Di Tariyê De'
Ya rastî di vê nivîsê de naxwazim pir agahiyan di derbarê naveroka romanê de bidim lewra yên nexwendibin dibe ku piştî vê nivîsê hewcedarî bi xwendina wê nebînin. Helbet ev jî ji bo pirtûkê û nivîskar ne tiştekî baş e
Roman ji çar beşan pêk tê: Mifte, Derî, Hundir, Xênî.
Berî
Bedir rabe emîrê textê Botan
Bike qêrîn li kal û mêr û xortan
Hemî rabin bidin gurz û bidin dar
Li her alî berê xwe bidne neyar
Were ey kek Muhemed xweş ciwanî
Li ser me bûne paşa Tirkumani
Heçî kurd in hemî îro xizan in
Hemî mêr in belê çibkim nezan in
Şeref rabe cîhan bigre bi carek
Di nav kurdan, mehêle hîç neyarek
Bidin yekdest, digel dijmin bikin ceng
Bi yekqir û bi yekzar û bi yekdeng
Min di xabê nazikek îro di bax
Min di xabê nazikek îro di bax
dî me go qey hate der dilî ke sax
Lê dema hişyar dibûm min dî du dax
dil disojin jê dirêtin xwîn û yax
Xweş bihar hat li me temmûz û tebax
Ey xwezî min dîba ew re‘na delal
Purs bikir carek tinê dîsa ji hal
Da bigotim dil keîb e bêmecal
Mîslê tûtakan li ber kem nale-nal