Görünürde her zaman gülümsüyor olsam da içeride çaresiz bir mücadeleyle debeleniyordum..
''Ne kötüdür insanın aklıyla yüreği arasında çaresiz kalması. Ne kötüdür an kadar yakın, bir ömür kadar uzak olması.. Ve bilir misin? Ne acıdır insanın bildiğini anlatamaması. "Ben" deyip susması, "Sen" deyip ağlamaklı kalması.''
Nazım Hikmet Ran
“19 Mayıs günü hava açtı...”
“Ben buraya 19 Mayıs konusunda bir konferans vermek üzere çağrıldım. Birazdan salona gideceğim ve boş koltuklara konuşacağım.."
Telsizli beni aldı, çaresiz, salona götürdü. Salon tıklım tıklım. Ayakta kalanlar var...
Sayfa 135 - Bulut-pdfKitabı okudu
Siz hiç çaresiz kaldınız mı?
Siz içinizden bağırmak nedir, bilir misiniz?
Siz hiç bir insanın gidişini izlediniz mi dakikalarca?
Siz hiç bir insanın arkasından bakakaldınız mı?
Sizin şehrinize hiç kar yağdı mı?
Siz hiç yaslayacak omuz bulamayıp yaslandınız mı duvarlara?
Umudunuz tükendi mi?
Siz hiç vazgeçilmek nedir bilir misiniz,
Yolun sonu burasıymış demeyi?
Siz hiç donakaldınız mı?
Yıkıp geçemediğiniz duvarlar oldu mu?
Unufak olmak istediniz mi?
Defalarca anlatmayı denediniz mi?
Siz hiç siyahtan daha karanlık bir renkle tanıştınız mı? Dünyanın dönüşü durdu mu bir anlığına?
Günlerden ne olduğunu bilmediğiniz zamanlar?
Sona geldik dünya, değil mi?
Siz hiç öldünüz mü?
Okumak isteyen çocuklara özgürlüğü verilsin. Çalışmak isteyenin üzerine kapı kilitlenmesin. Cinsiyet ayrımcılığı bitsin. Tek başına yaşamak isteyen edepsizlikle zan altında kalmasın. Boşanmak isteyen suçlanmasın. Kadınlar öldürülmesin. İşsizlik yüzünden çaresiz kalan babalar canına kıymasın. Çocuklar öldürülmesin ve istismar edilmesin. Hayvanlar işkence görmesin. Kan davası yıllarca süregelmesin. Yaşamayı isteyenler parmaklıklar ardında çürümesin.
