.. Ama insan elinden geleni yapmalı. Ve ne zaman bir adım ileri atsan, sonradan biraz gerilersin, ama büsbütün geriye gitmezsin. Bunu göz önünde tutarsan... Her şey yolun girer. Boş gibi görülse bile hiçbir eylem boş değildir.
Kitabın bende hissettirdiklerini yada bana yaşattıklarını anlatmam, kelimelere dökmem mümkün değil. Bana cesaret verip okumam için heveslendiren canım çocuk olmasaydı da sanırım uzunca bir süre elime alamazdım. Bana epeydir okumuyorum yeniden başlayım dediğinde bir kitap kaç kere okunabilir ki demiştim içimden. Ama şimdi bitti ve diyorum ki her sene 1 kere baştan sona, 1 kere de günlükleri okurum ayrıca.
Kitabın bir kokusu olsaydı deliler gibi özlediğim rahmetli dedemin kaşeden ekose ceketinin kokusu olurdu. Eğer bir tadı olsaydı annemle ilk kez Karşıyaka sahilde yediğim ucuz bir dilim pizza olurdu. Eğer bir sesi olsaydı çocukken 10 kasımlarda okulumuzun yanındaki fabrikadan gelen siren sesleri olurdu. Çünkü bu kitap, Selim'in Turgut'un ve içindekilerin nice hikayesi; keşkelerim, eyvahlarım, acabalarım, iyi ki'lerim...
Bu kadar sarsılmayı beklememiştim. Hakkını vermek için uzunca bir süreye yayarak bazı bölümleri tekrar ederek okudum. Bitti, ama bende bitemedi. Daha kaç gün düşünürüm bilmiyorum... Canım Selim, canım Turgut... Canım tutunamayanlar!
Eskiden Asya'nın İlyas ile gitmesini çok isterdim. Yaşım ilerledikçe anladım ki sevmek kamyona yazı yazmak değil, sahiplenmekti. Güvende hissettirmekti. O yüzden bilin ki sevgi emektir ve Cemşit'in hakkıdır. Aksini seçenler hep üzülür, hayatta.